RecensiesThrillers

Recensie: Ik ben Pelgrim, Terry Hayes

Van oorsprong is hij scenarioschrijver voor films, maar vanaf nu zal hij bekendstaan als thrillerschrijver. Terry Hayes maakte met Ik ben Pelgrim zijn debuut in de boekenwereld en wist heel veel lezers te overtuigen van zijn schrijfkunsten. Het vuistdikke boek is dan ook een ouderwetse pageturner die je vanaf de eerste bladzijde op het puntje van je stoel doet zitten. Hayes neemt je mee in een duizelingwekkende speurtocht naar een eenzame terrorist uit het Midden-Oosten die op het punt staat de aanslag van de eeuw te plegen.

Een inspecteur van de politie te New York onderzoekt de wat bizarre moord op een jonge vrouw. Op het eerste gezicht een typische drugs-gerelateerde moord. Maar de man die de zaak samen met hem onderzoekt vindt enkele opvallende zaken: het hele appartement is gek genoeg vakkundig schoongemaakt, het slachtoffer is onherkenbaar verminkt. Kortom een moord uit het boekje, en toevallig heeft hij zelf dat boek geschreven. Hij is namelijk een voormalige hooggeplaatste spion, die na zijn pensioen – hij ging jong met pensioen – een uitputtend handboek schreef over zijn ervaringen, inclusief vele voorbeelden van misdrijven. Aan zijn pensioen is onlangs echter van hogerhand een abrupt einde gekomen. Zijn hulp werd ingeroepen in een zaak die zelfs voor hem te moeilijk lijkt om op te lossen.

Aan de andere kant van de wereld werkt namelijk in het diepste geheim een radicale moslim aan een terroristische daad die het leven van miljoenen mensen in gevaar kan brengen. Ook hij werkt volgens het boek van de ex-spion: zonder sporen na te laten krijgt hij een uiterst gevaarlijk wapen in handen. Dankzij een enkel misstapje of eigenlijk een toevalligheid krijgen de Amerikaanse veiligheidsdiensten een aanwijzing dat er iets te gebeuren staat. Ze roepen de hulp in van de ex-spion, die zich voor de gelegenheid Pelgrim laat noemen. Tussen hem en de terrorist, de Saraceen, ontspint zich een zenuwslopend kat- en muisspel, voerend door een afwisselend landschap, van Saudi-Arabië en Afganistan tot in Turkije en New York.

Het boek is opgesplitst in vier delen, die elk uit korte hoofdstukken bestaan, sommigen van slechts twee pagina’s lang. Door deze korte hoofdstukken blijft de vaart erg in het verhaal, en net als in televisieseries bevatten veel van die hoofdstukken ook sterke cliffhangers zodat je direct het volgende hoofdstuk in wilt duiken. Wat soms een beetje complicerend werkt is dat Hayes er nogal een handje van heeft om heen en weer te springen in de tijd, en uit te wijden over gebeurtenissen die op het eerste gezicht niet zoveel met het verhaal te maken lijken te hebben. Maar hoe verder je komt blijkt steeds vaker dat ook de zijpaadjes in het verhaal uiteindelijk deel uitmaken van het grotere verhaal, en dat alles met elkaar verbonden is.

Van auteurs als David Baldacci kenden we al dit soort spannende verhalen over hedendaagse terroristen. Hayes doet in schrijfstijl en in spanningsopbouw niet onder voor Baldacci en de zijnen, sterker, op sommige punten overtreft hij deze. De vaart waarmee hij je door het verhaal leidt bijvoorbeeld, en zijn talent om zelfs na 700 bladzijden je aandacht nog met gemak vast te houden. Een mix van Homeland, The Bourne-trilogie, De dag van de jakhals en James Bond. Zeer aanbevolen voor thrillerfans.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *