De NS Publieksprijs is de prijs voor – natuurlijk – het beste boek. Tot en met 23 november kan er gestemd worden op As in tas van Jelle Brandt Corstius, De Amerikaanse prinses van Annejet van der Zijl, De verwarde cavia van Paulien Cornelisse, Neem een geit van Claudia de Breij, Gij nu van Griet Op de Beeck en Pogingen iets van het leven te maken van Hendrik Groen.
Je kunt je stem uitbrengen via:
www.nspublieksprijs.nl
De prijs bestaat, naast de titel Boek van het Jaar 2016, uit een geldprijs van € 7.500,-, een sculptuur van Jeroen Henneman en een jaar lang gratis reizen met de NS-Business Card. In 2015 won
Dit kan niet waar zijn van Joris Luyendijk. Zo’n 74.000 mensen brachten vorig jaar hun stem uit.
De genomineerden
As in tas, Jelle Brandt Corstius
Elk voorjaar maakte Jelle Brandt Corstius een fietstocht met zijn vader. Een bestemming was er nooit, maar wel de zekerheid dat het niet langer dan twee dagen zou duren. Anders kregen ze ruzie. Op 18 april 2014 begon Jelle Brandt Corstius weer aan een tocht, maar dan zonder zijn twee maanden eerder overleden fietsmaatje en vader, Hugo Brandt Corstius, een wonderlijke man die veel begreep van dingen waar de meeste mensen niets van begrepen (palindromen), maar weer heel weinig van de meest normale dingen (kinderen).
Met in zijn fietstas een deel van de as van zijn vader legt Brandt Corstius in zestien dagen 1.620 kilometer af. Hij kampeert op een troosteloze camping in Luxemburg, wordt beroofd door zigeuners (de as laten ze achter), logeert bij een Maastrichtse dame die eist dat hij het douchewater opvangt om de toilet mee door te spoelen en trekt overmoedig met vijftig kilo aan bagage door de Ardennen – tot hij aan de Middellandse Zee uitkomt, waar hij de as uitstrooit.
Bekijk dit boek
De Amerikaanse prinses, Annejet van der Zijl
Op 13 april 1927 voer Allene Tew met de Mauretania de haven van New York uit. Ze liet een leven achter zich waarin ze alles had bereikt waar ze als plattelandsmeisje van had gedroomd – aanzien, fortuin, moederschap, haar grote liefde. En ze was het ook bijna allemaal weer kwijtgeraakt. ‘De rijkste en verdrietigste weduwe van de stad’, zoals Allene door societyrubrieken werd genoemd, had die dag echter ook nog veel vóór zich, zoals een nieuw gezin en een toekomst als officiële prinses, als Russische gravin en als peetmoeder van de latere koningin Beatrix.
De Amerikaanse prinses is een reconstructie van een weids en fascinerend leven, dat zich afspeelt tegen het decor van Amerika en Europa, de victoriaanse en de moderne tijd, de industriële en Russische revolutie en de twee wereldoorlogen. Maar het is bovenal het persoonlijke verhaal van een uitzonderlijke vrouw die de moed had om, tot het bittere eind, haar eigen, onnavolgbare weg te gaan.
Bekijk dit boek
De verwarde cavia van Paulien Cornelisse
Cavia werkt op de afdeling Communicatie. In korte humoristische hoofdstukken leren we haar en haar collega’s kennen. Stella van Human Resources. Ruud het enge hoofd van de afdeling Financiën. En Harm-Jan van de IT-afdeling, die al sinds 1999 een tamagotchi in leven houdt.
Een cavia die in een kantoortuin tussen de mensen werkt: het klinkt wat onwaarschijnlijk, maar iedereen die ook maar een blauwe maandag op een kantoor heeft gewerkt, zal de avonturen van de verwarde cavia herkennen. Van een symbiotische relatie met het koffiezetapparaat tot passief-agressieve e-mails en duizelingwekkende perikelen rond de lief- en leedpot.
De verwarde cavia is een grappig en ontroerend boek, onmisbaar voor iedereen die wel eens collega’s heeft gehad, of ze misschien nog steeds wel heeft.
Bekijk dit boek
Neem een geit, Claudia de Breij
Claudia de Breij (net 40, dankuwel) vraagt zich af hoe dat moet: leven. De eerste jaren zeggen ouders, leraren en andere betweters wat je wel en niet moet doen. Je zit nog in de fase ‘leven voor beginners’. Maar hoe moet het als je alles eenmaal zelf mag (en moet) uitvinden? Hoe ga je dan om met vragen over liefde, dood, vriendschap, seks, werk, kinderen? Niemand die zegt hoe het moet. En dat is fijn. Maar soms ook niet. Soms zou je willen dat iemand zei: ‘Dit heb ik ook gehad. En toen heb ik het zus en zo opgelost.’ Dat helpt.
Met de les van wijlen René Gude, Denker des Vaderlands, in haar achterhoofd – ‘Ga vooral te rade bij anderen’ – ging Claudia de Breij op de koffie (en vaak een wijntje) bij wijze mannen en vrouwen die het allemaal al een keer hebben meegemaakt. Samen met haar geliefde Jessica van Geel sprak ze met Willeke Alberti, Hedy d’Ancona, Anne-Wil Blankers, Hanneke Groenteman, Nico ter Linden, Geert Mak, Erica Terpstra, Herman van Veen, Paul van Vliet en Hans Wiegel. Behalve bij deze eminente wijsgeren haalde De Breij ook levenslessen bij familie, vrienden, Spinoza en haar pedicure. Het resultaat is een boek zoals alleen De Breij dat kan maken: hartstochtelijk, geestig, to the point en onontbeerlijk op het hobbelige pad dat ‘leven voor gevorderden’ heet.
Bekijk dit boek
Gij nu, Griet Op de Beeck
Vijftien heel verschillende mensen. Allemaal op een bepalend moment in hun leven, zo’n moment waarop de dingen ontploffen of imploderen, stilvallen of deblokkeren, kapotgaan of ten goede keren.
Gij nu gaat over wurgende eenzaamheid. Over vluchten en ontsnappen, wat geenszins hetzelfde is. Over verledens die je blijven achtervolgen, tot je beter leert te weten. Over de liefde die kan helpen, als je dat durft toe te laten. Over het verlangen om gezien te worden, de verschroeiende dwang om het goed te doen, de angst voor het geluk, vaak groter dan die voor het verdriet, de opmerkelijke veerkracht van wie weigert op te geven. En over de heftige wereld die het soms zelfs de dappersten onmogelijk maakt.
Griet Op de Beeck heeft geen roman geschreven, maar
Gij nu is geenszins een verzameling per ongeluk bij elkaar geplaatste verhalen. Het is wel degelijk de bedoeling om bij het begin te beginnen en door te lezen tot het eind, om dan te ontdekken dat het boek meer is dan de droge optelsom van de afzonderlijke delen. Niet omdat er anekdotische verbanden zouden bestaan, maar omdat de schrijver probeert op deze manier iets te vertellen wat de lotgevallen van de vijftien individuen ver overstijgt.
Bekijk dit boek
Pogingen iets van het leven te maken, Hendrik Groen
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage…
Bekijk dit boek
