RecensiesRomans

Recensie: Achterland, Anne van den Dool

Anne van den Dool (1993) schreef eerder al columns in het Leidsch Dagblad en won in 2013 de Volkskrant-schrijfwedstrijd. De studente film- en literatuurwetenschap brengt nu haar eerste boek uit, haar debuut: Achterland. Een roman over de relatie tussen moeders en dochters, maar vooral ook over angst.

Het verhaal oogt op het eerste gezicht nog normaal, Emma komt haar moeder tegen in de supermarkt. Iets wat voor velen van ons niets raars zou zijn, maar voor Emma is dat wel zo. Ze heeft haar moeder namelijk een jaar niet gezien en weet niets te zeggen nu ze haar plotseling tegenkomt. Een jaar geleden barstte de bom tussen Emma en haar moeder, nu staan ze onverwachts weer tegenover elkaar. Na de eerste paar bladzijden word je meegenomen in Emma’s verhaal en kom je er achter waarom de relatie tussen Emma en haar moeder niet meer is zoals vroeger. Het is ingrijpend en ontroerend.

Van den Dool beschrijft iedere situatie die Emma heeft meegemaakt toen ze nog thuis woonde tot in detail. Iets waar je eerst aan moet wennen, maar deze details maken het verhaal uiteindelijk tot een prachtig boek. Wel zijn er zoveel flashbacks naar de herinneringen met haar moeder dat je goed moet opletten dat je de rode draad die door het boek loopt niet verliest. In het web van Emma’s herinneringen raak je soms verslingerd, maar je leert haar gedachten en haar gevoelens op deze manier steeds beter kennen. Iets wat Van den Dool heel goed heeft uitgewerkt. De relatie tussen moeder en dochter krijgt steeds vastere vormen. Zeker nadat Emma ingetrokken is bij haar vriend Frank en niet meer thuis woont. Ook al vond ze haar aanwezigheid vaak erg verstikkend, Emma’s gedachten zijn nog heel vaak bij haar moeder.

De veranderingen die Emma merkt als ze uit huis is gevlucht zijn mooi omschreven. Bij Frank thuis gaat alles compleet anders. Waar haar moeder alles tot in de puntjes wilde perfectioneren, is het bij Frank meer een chaos in huis. Op de boerderij waar Frank met zijn ouders en broers woont maken heel veel dingen niet meer uit. Ze vindt het eerst fijn dat het zo gaat – maar later merkt ze dat ze haar moeder ook mist en ze misschien liever ook meer orde wil in huis. Van den Dool beschrijft deze verschillen en welk gevolg dat heeft: ‘Hier werd niemand ijzig aangekeken als het tafelkleed werd bevuild als gevolg van een onderschatting van de afstand tussen bord en pan. Hier droeg niemand kleren die onder geen enkel beding vies mochten worden, hier stond geen bank die koste wat kost smetteloos moest blijven, hier was er geen man overboord als er rode wijn op de vloer werd gemorst. Hier was er chaos, en daardoor rust’.

Ik vind Achterland een mooie roman die de relatie tussen moeder en dochter als geen ander beschrijft. Het is een verhaal over mensen die elkaar aantrekken en afstoten, en die elkaar moeten loslaten zonder zichzelf te verliezen. Je merkt ook duidelijk dat er angst zit verscholen in het boek, angst om het verkeerd te doen, angst om haar moeder teleur te stellen. Er is heel veel angst. Die angst om fouten te maken belemmert de personages en verlamt – tot het bijna te laat is.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *