Elsbeth Witt, een grote kans dat je nog nooit van deze Nederlandse schrijfster hebt gehoord. Dat kan komen doordat ze eerder schreef onder het pseudoniem Annabel de Roos. Onder deze naam schreef ze het boek Liefde zonder grenzen dat onderdeel is van Romanchica-reeks. Nu schrijft ‘Annabel’ onder haar echte naam Elsbeth, en dat blijkt meteen al een succes te zijn. Menig chicklit-lezeres weet het al, want haar eerste boek Koffie Verkeerd in de Barista!-reeks viel goed in de smaak. Het tweede deel van deze nieuwe boekenreeks is nu uit: Zoete Inval.
Koffie Verkeerd is het eerste boek uit de Barista!-reeks van Elsbeth Witt, en dat werd goed ontvangen. Op vele websites verschenen lovende recensies over het boek. Wat ik vooral leuk vind aan het boek zijn de personages op zich. De personages zijn heel toegankelijk waardoor je je al snel waant in het koffiebarretje waar het zich allemaal afspeelt. Mede doordat koffie de laatste jaren enorm hip is geworden, is dit decor voor haar verhaal ideaal. In Koffie Verkeerd lees je het verhaal van Laura en maak je alvast kennis met de andere twee barista’s, Iris en Sophie. Ook hun baas Luigi zie je terugkomen in het verhaal. In haar tweede boek volgt het verhaal van Iris, de andere barista en een vriendin van Laura.
Het bijzondere aan Zoete Inval is dat je de hele situatie anders gaat bekijken. Waar in het eerste boek nog alles vanuit Laura’s perspectief werd bekeken, is dat nu compleet anders. Iris is in dit boek juist de hoofdpersoon, en dat maakt het een stuk leuker om te lezen. Na deel een zou je denken dat je alles al hebt gezien, maar niets blijkt minder waar. Dat er achter Iris ook een heel verhaal schuil gaat wat je niet voor mogelijk had gehouden is een hele leuke twist. Het lijkt op het eerste gezicht allemaal goed te gaan met haar, toch is ze ongelukkig en wil ze het liefst iets heel anders doen. Iris is namelijk afgestudeerd als psychologe maar is daarna uitgeloot voor haar vervolgstudie. Omdat ze niet verder kan met haar opleiding besluit ze te gaan werken bij de koffiebar Barista van Luigi. Iris blijft daar veel langer plakken dan ze eigenlijk van plan was, omdat ze zich er op haar plek voelt. Haar vriend vindt het raar dat Iris daar zolang blijft, hij verwacht dat Iris alsnog haar vervolgopleiding gaat doen en daarna aan het werk kan: als psychologe. Of Iris dat echt wil of liever wil blijven werken bij Barista lees je in dit boek. Je hoeft overigens niet per se het eerste deel te hebben gelezen, je kunt het boek ook prima op zichzelf lezen.
Kortom: een gezellige chicklit. Toch is het verhaal wat standaard, iets wat je wel vaker ziet bij chicklits. Het is wel een verhaal dat je binnen no-time uitleest omdat het ergens wel spannend blijft. Ook omdat er in elk boek een ander personage wordt uitgelicht, blijven er continu nieuwe dingen ontstaan in het verhaal. Een prima chicklit dus met een leuk decor er omheen, maar als je van meer uitdaging houdt in een boek dan is dit geen aanrader.