Hoe bedrieglijk zijn observaties en herinneringen. Iedereen kijkt vanuit zijn eigen bevooroordeelde standpunt naar gebeurtenissen en personen om je heen. Dat lijkt op zich een bekend gegeven, maar schrijver E.O. Chirovici neemt dit feit en verwerkt het op een verrassende manier in Boek der spiegels. Je denkt door een raam te kijken, maar in feite kijk je in een spiegel, en zie je zo maar de halve werkelijkheid.
Op een dag krijgt literair agent Peter Katz een manuscript in zijn mailbox. Dat gebeurt wel vaker, maar hij raakt geïnteresseerd door de begeleidende brief, die anders is dan anders. Eerlijker, zo lijkt het. Het manuscript bevat de memoires van Richard Flynn. Herinneringen aan zijn tijd aan de universiteit Princeton, waar hij kennismaakte met de aantrekkelijke Laura Baines, die bij hem in huis komt wonen. Zij brengt hem in contact met de briljante wetenschapper Joseph Wieder. Hij beschrijft zijn contact met Wieder, en hoe hij gestrikt wordt voor een baantje, het ordenen van zijn omvangrijke bibliotheek. Het manuscript eindigt plotseling, met de dood van Wieder. Een moord. Maar wie heeft hem gepleegd?
Het volledige eerste deel van het manuscript staat integraal in het boek, en samen met Peter Katz wil je meer weten. Hoe gaat dit verhaal aflopen? Waarom laat Laura Richard ineens in de steek? En wat is de rol van Derek, de man met een psychiatrisch verleden die door Wieder onder de hoede is genomen? Katz neemt een journalist in de hand om de zaak verder uit te zoeken. Is het vervolg van het manuscript nog ergens te vinden? Het lijkt er niet op, en dan is het alternatief om hoofdrolspelers van de zaak, die al enkele decennia geleden speelde, weer op te sporen en ze te bevragen.
Boek der spiegels bevat drie delen, die allemaal vanuit een ander gezichtspunt verteld worden. De literair agent, de verslaggever, en een ex-politieagent die vroeger bij de zaak betrokken was. Zij onderzoeken de zaak elk vanuit hun eigen expertise. Ook weet de auteur hen elk body te geven door hun achtergrondverhaal expliciet aan de orde te laten komen. Je snapt daardoor beter hun manier van werken en kunt je inleven in hun focuspunten. Je moet daardoor ook als het ware zelf het verhaal construeren op basis van de fragmenten die de auteur je aanreikt.
En wat is uiteindelijk de waarheid? Er is aan het eind van het boek een afgeronde verklaring voor de moord op de professor, maar is het werkelijk allemaal zo gebeurd? Niemand lijkt echt het definitieve antwoord te hebben. Boek der spiegels is een goed geschreven en strak gecomponeerd verhaal dat je van begin tot eind geboeid houdt. Niet alles is wat het lijkt, een les die je ook in het gewone leven mee kan nemen. En zelfs als mensen zelf denken dat iets gebeurd is zoals ze dat ervaren hebben, kan de waarheid net weer anders liggen.