Inspiratie

Broers Thomas en Daan Heerma van Voss schrijven samen thriller Ultimatum

Komend voorjaar, in mei 2015, verschijnt de thriller Ultimatum bij uitgeverij Prometheus. Het is het eerste boek dat door Thomas en Daan Heerma van Voss gezamenlijk geschreven wordt. Daan Heerma van Voss (1986) debuteerde in 2010 met de roman Een zondagsman. In 2013 behoorde hij volgens Humo tot de tien meest getalenteerde schrijvers van de lage landen. Zijn broer Thomas (1990) debuteerde een jaar eerder met De Allestafel. In 2014 stond Thomas Heerma van Voss op De Tien, een door Das Magazin gemaakte selectie van de beste schrijvers geboren in of na 1980. ultimatum-heermaOver Ultimatum: Na de onopgehelderde moord op zijn vrouw leidt oud-psychiater Aron Mulder een teruggetrokken leven in hun oude vakantiebungalow. De geruchten over zijn betrokkenheid bij de moordzaak verdreven eerst zijn cliënten en vervolgens zijn zoon Alexander, die naar New Orleans verhuisde en een andere naam aannam. Hoewel Aron nooit schuldig is bevonden, hangt de dood van zijn vrouw nog altijd om hem heen. En als blijkt dat in de moerassen van Louisiana de vriendin van zijn zoon is vermoord onder identieke omstandigheden besluit Aron in actie te komen. Intussen wordt de zaak onderzocht door de Amerikaanse agente Hanna Vincennes, die onder voortdurende druk staat van haar meerderen en de media. Het is de belangrijkste moordzaak die New Orleans de afgelopen jaren heeft gekend. Hoe meer antwoorden van haar worden gevraagd, hoe meer zij gaat twijfelen. Welke geheimen heeft het slachtoffer meegenomen in het graf? Wie stuurt Hanna die brieven met bewijsmateriaal? En wat heeft deze moordzaak te maken met de moord op Arons vrouw? Lees hieronder een fragment: De zon viel weg achter een stel bomen vol bananenspinnen. Het meisje liet zich niet afschrikken, rende door, ook toen het einde van het weggetje in zicht kwam. Het was een takje dat haar deed uitglijden. Ze probeerde zich nog vast te grijpen aan een stronk, maar die plotselinge beweging zette haar val alleen maar kracht bij. Ze gleed verder, roetsjte naar beneden, rommelde door takkenbossen, beukte met haar schouder tegen een boom, en viel uiteindelijk met een schreeuw in het donkergroene water. Ze verslikte zich, hoestte, sloeg met haar armen om zich heen. Ze wist welke beesten in dit water leefden, juist in dit deel van de moerassen. Na een minuut of wat lukte het haar zichzelf te kalmeren. Ze zag geen alligatornest, wat de kans op een rondzwemmende, beschermende moeder klein maakte. Ze probeerde zich te concentreren, zwom hijgend naar de oever en trok zich omhoog. Daar, doorweekt, trillend van kou en angst, zag ze iets wat haar tranen vertraagde. Aan de overkant van de plas, vlak boven het wateroppervlak, stak een hand omhoog.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *