RecensiesRomans

Recensie: De kat, Takashi Hiraide

Het is opmerkelijk dat veel boekenliefhebbers ook wel iets met katten hebben. Of misschien ook wel niet zo opmerkelijk: net als bij boeken moet je bij veel katten even de tijd nemen om ze te leren kennen. Maar als je ze eenmaal kent zijn ze niet bij je weg te slaan. Dan nog hebben veel katten, buitenkatten al helemaal, iets geheimzinnigs, ze leiden meer dan bijvoorbeeld honden een eigen leven. De kat in de korte roman De kat van Takashi Hiraide is eveneens zo’n solitair wezen met een eigen wil, die ondanks zijn korte aanwezigheid toch grote invloed heeft op het leven van de hoofdpersoon.

De naamloze verteller, die ongetwijfeld autobiografische elementen in zich draagt, woont sinds kort samen met zijn vrouw in een voormalige dienstwoning bij een groot landhuis. Op een beperkt aantal vierkante meters voltrekt zich hun leven, ze zijn beiden redacteur en schrijver, werken thuis en maken slechts af en toe een wandeling door de omliggende fraai vormgegeven tuin.

Op een dag krijgt hun buurjongetje een kat. Deze begint langzaam de omgeving te verkennen. De verteller en zijn vrouw hebben niet specifiek iets met katten, maar vanaf het moment dat de kat, Pukkie, de hoek om kijkt, dringt deze binnen in hun leven. Ze geven hem af en toe wat te eten, richten een slaapplekje voor hem in, en zo worden ze part-time eigenaar van de kat. Althans zo voelt dat voor hen – zonder dat de buren, de eigenlijke eigenaren, er erg in hebben.

Met Pukkie dringt de wereld binnen in hun kleine huis, het huis komt weer tot leven. Het wordt dan wel niet met zoveel woorden gezegd, maar ook de band tussen de verteller en zijn vrouw vaart wel bij de aanwezigheid van de kat. Aan de korte idylle komt dan weer echter plotsklaps een eind, als de eigenaren van het huis, een man en vrouw op leeftijd, besluiten om het huis en de bijbehorende grond te willen verkopen. Vanaf dat moment zet zich het verval in, en moeten de verteller en zijn vrouw zich voorbereiden op een afscheid van de kat.

Tegen de achtergrond van een subtiel, ongecompliceerd verhaal over een echtpaar en een kat, brengt Takashi Hiraide de uitdagingen en teleurstellingen van gewone mensen aan het licht. Het is een onzekere tijd, crisis op de huizenmarkt, slecht betaald werk, de verteller heeft net als de kat ook moeite om zich echt ergens aan te kunnen te hechten. De nauwkeurig beschreven ligging en architectuur van het huis, de tuin en de schoonheid die erin te vinden zijn – parende libellen, een gat in een schutting die een camera obscura-effect geeft – vormen als het ware een tegenwicht tegen de vluchtigheid en de naderende afbraak. In woorden wordt gevangen wat binnenkort alweer verleden tijd zal zijn.

De kat is een roman voor fijngevoelige lezers én voor kattenliefhebbers. De kracht zit hem in de ongedwongen en onopgesmukte taal, waarin het alledaagse een onverwachtse glans krijgt, en het verstrijken van de tijd even vertraagd wordt.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *