RecensiesThrillers

Recensie: De laatste sterft, Tess Gerritsen

De Amerikaanse schrijfster Tess Gerritsen dankt haar bekendheid in Nederland waarschijnlijk deels aan haar Nederlandse naam, alhoewel die wat gewoontjes klinkende naam haar aan het begin van haar carrière misschien wel in de weg heeft gestaan in ons land. Wat in elk geval geholpen heeft is het feit dat ze een aantal goede spannende boeken geschreven heeft. De recentste toevoeging aan haar oeuvre is De laatste sterft, het tiende deel in een serie over rechercheur Rizzoli en patholoog Isles.

In het wat warrige maar tegelijk spannende begin van het boek maken we kennis met drie pleegkinderen die alledrie miraculeus aan de dood ontsnappen bij een aanslag op de gezinnen waarin ze zijn ondergebracht. In twee van de drie gevallen is er een mysterieuze vrouw die hen in veiligheid brengt. Niet alleen deze gebeurtenis bindt hen samen: zo’n drie jaar eerder al zijn ook alledrie hun echte gezinnen bruut om het leven gebracht. Waarom gebeurde dit, en zit er nog steeds een moordenaar achter de kinderen aan?

Rechercheur Rizzoli wordt bij een van de plaats delicten geroepen en wint het vertrouwen van het jongetje Teddy dat met puur geluk de dood ontsprong. Op zoek naar een veilige plek om hem onder te brengen komt ze uit bij een geheimzinnige kostschool midden op het platteland, gevestigd in een oud en groot kasteel verscholen in de bossen en streng beveiligd. Daar hoort ze dat er nog twee andere kinderen zitten die vergelijkbare aanslagen hebben meegemaakt. Waar haar meerderen niet geloven in een verband, ziet Rizzoli juist een patroon, en gaat ze op onderzoek uit.

Ze duikt in het verleden van de kinderen en hoopt op het spoor te komen wat er precies gebeurde en wie hun ouders waren. Ondertussen vinden er op de kostschool eveneens rare en onverklaarbare dingen plaats. De naargeestige omgeving en het uitgestrekte kasteel vol donkere hoeken en kamertjes helpen mee om de angstaanjagende sfeer te vergroten. Het lijkt er op dat de moordenaar iemand is met goede connecties, en de druk om de zaak op te lossen wordt dan ook steeds groter. Het zal slechts een kwestie van tijd zijn voordat hij ontdekt waar de drie kinderen ondergebracht zijn.

De laatste sterft leest als een trein en zit vol spannende wendingen en cliffhangers. Vooral het middenstuk van het boek is goed uitgewerkt. Het duurt even voordat het boek op gang komt, waarschijnlijk doordat de drie kinderen en zaken eerst uitgebreid geïntroduceerd worden. En richting het einde toe slaat Gerritsen enkele zijweggetjes in die soms een beetje af doen aan de geloofwaardigheid van het plot. Pas helemaal op het eind wordt echt duidelijk hoe de zaken liggen, en de auteur is meesterlijk genoeg om de aandacht en spanning tot het laatst vast te houden. Een iets minder zwalkend plot had dit boek tot een uitstekende thriller gemaakt, nu is het ‘slechts’ een spannend boek dat minder beklijft dan je zou willen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *