RecensiesRomans

Recensie: De man van je leven, Arthur Japin

Arthur Japin slaat met De man van je leven een nieuwe weg in. Hij is vooral bekend vanwege zijn romans die vanuit een historische gebeurtenis of figuur ontstonden – zoals De zwarte met het witte hart, Een schitterend gebrek, Vaslav – en waagt zich nu met zijn nieuwste boek aan een wat meer humoristisch, hedendaags werk. Een klucht moest het worden, zo kondigde hij eerder al aan. Het is dan ook een klucht geworden, maar helaas wel een die beter direct als toneelscript geschreven had kunnen worden.

In De man van je leven brengt Japin een drietal mensen samen en maken we een dag uit hun leven mee. Een beslissende dag, want hierna zal niets hetzelfde zijn. Tilly heeft zich samen met haar man Markus teruggetrokken op een van de Waddeneilanden. Ze blijkt terminaal, hoe lang ze nog heeft is onduidelijk, maar ze is al druk bezig met afscheid nemen van de wereld waarin ze leefde. Een voor een ruimt ze laden en kastjes leeg. “Als het leven dan toch op zijn kop moest, dan wilde zij die omwenteling liefst zelf bewust in gang zetten. Dit deed haar goed. Het ritueel. Alsof ze daarmee wat stond te komen nog enigszins in eigen hand hield.” Dat ‘in eigen hand houden’ blijkt ook uit het vervolg. Omdat ze bang is dat haar man Markus na haar dood in een isolement terecht zal komen, besloot ze een opvolger voor zichzelf te regelen. Iemand die net zoveel van hem zou houden als zij zelf. Daarom schreef ze hem in bij een datingsite, als weduwnaar. En daarom komt vandaag ook Iris op bezoek. Om kennis te maken, om de eerste zaadjes van de liefde te zaaien. Tilly introduceert haar als een oude vriendin uit haar jeugd. Maar niets is wat het lijkt.

De personages in Japins nieuwste boek dartelen om elkaar heen, waarbij ieder zijn best doet iets voor de ander verborgen te houden. Dat levert soms komische situaties op, die voor de lezer het zware hoofdthema even uit de weg nemen. De kennismaking tussen Markus en Iris verloopt niet helemaal zoals Tilly dat verwachtte, waardoor alles wat ze zo zorgvuldig uitgedacht had uit haar handen glijdt. Tussendoor zorgt een dode kreeft in Markus’ aquarium voor ontlading van de spanning. Is de introductie van een nieuwe kreeft bij voorbaat gedoemd te mislukken? Uiteindelijk wordt Tilly de waanzin duidelijk van het plan dat ze voor ogen had. “Dit was toch ook geen plan, het was een noodsprong. Uit liefde leek het, maar het was uit pijn.”

De man van je leven wordt verteld vanuit een alwetende stem, die het verhaal geregeld doorbreekt om er diepzinnig commentaar op te geven. Dat commentaar is echter vaak genoeg net iets te diepzinnig om ook echter serieus te nemen. Japin grossiert hier in oneliners en gemeenplaatsen, die niet doordringen tot de kern waar het echt om gaat. Over de onafwendbaarheid van de dood en de menselijke onmacht in het licht van een naderend levenseinde zijn al vaker boeken geschreven, en betere. De uiteindelijke bedoeling van Japins ‘klucht’ blijft dan ook in het midden hangen. Wilde hij iets schrijven waar later gemakkelijk een toneelstuk van gemaakt kan worden? Dat is hem gelukt, en het toneelstuk zal waarschijnlijk beter zijn dan het boek. Want dat boek heb je zo uit en blijft niet hangen zoals eerdere boeken van Japin dat wel deden.

Een reactie

  • Vooropgesteld, ik ben groot liefhebber van het werk van Japin, zoals Een Schitterend Gebrek of De Overgave. Maar De Man van je Leven is van een niveau nul. Onbegrijpelijk dat zijn uitgever dit werk heeft laten uitbrengen. Een slechte klucht, een slechte verhaallijn, tenenkrommende lange dialogen, oppervlakkige personages, hoogdravende beschouwingen door een alwetende verteller De Dood. Ik heb mij er doorheen geworsteld, en eigenlijk spijt van de daarmee verloren tijd

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *