RecensiesRomans

Recensie: De schuldige, Lisa Ballantyne

Het is de grootste nachtmerrie van iedere moeder als je kind wordt vermoord. Lisa Ballantyne beschrijft in haar aangrijpende debuut De schuldige (2013) wat er in een maatschappij teweeg wordt gebracht na de moord op de achtjarige Ben Stokes. Zijn lichaam wordt gruwelijk toegetakeld gevonden in een Londense speeltuin. De pers duikt er vol bovenop en schildert de elfjarige verdachte Sebastian Croll af als een vreselijk monster. Het is aan zijn advocaat Daniel Hunter om hem te verdedigen in de rechtszaak die volgt.

Hoewel Daniel twijfelt aan de onschuld van Sebastian voelt hij zich sterk met het lot van de jongen verbonden. Sebastian doet hem denken aan hoe hij zelf als kleine jongen was. Door zijn turbulente verleden, waarin hij door de wisselende vriendjes van zijn drugsverslaafde moeder regelmatig mishandeld werd, heeft hij een nogal explosief karakter. Zijn loyaliteit aan zijn moeder blijft echter onverminderd en bij elk pleeggezin gedraagt hij zich onmogelijk om vervolgens weg te lopen en naar haar op zoek te gaan.

Pas als hij bij Minnie Flynn wordt geplaatst krijgt hij de liefde en stabiliteit die hij zo nodig heeft. Minnie, die haar dochtertje en man verloor door een ongeluk, biedt hem een veilige plaats om op te groeien en wil hem boven alles beschermen tegen de labiele toestand waarin zijn echte moeder verkeert. Ze adopteert hem en inspireert hem om advocaat te worden. Wanneer Daniel er als jongvolwassene achter komt dat zij tegen hem heeft gelogen over de situatie van zijn moeder voelt hij zich door haar verraden en verbreekt hij elk contact met haar. Vijftien jaar later hoort hij tijdens het proces van Sebastian dat Minnie is overleden en wordt hij gedwongen de confrontatie met zijn verleden aan te gaan.

Het zegt wel wat over een boek als de vertaalrechten ervan op de Frankfurter Buchmesse, de grootste boekenbeurs ter wereld, binnen een week aan twintig landen worden verkocht. Het schept in elk geval hoge verwachtingen van De schuldige, het debuut van Lisa Ballantyne. Zo op het eerste gezicht lijkt het plot van het boek op dat van een psychologische thriller. Er staat echter terecht op de cover dat het om een roman gaat. Het verhaal wordt nooit echt spannend, maar weet de aandacht van de lezer vast te houden van begin tot eind.

De hoofdpersonages zijn goed uitgewerkte en realistische karakters. Het verleden van Daniel zorgt ervoor dat hij zich in zekere mate met de bovenmatig intelligente en ietwat gevoelloze Sebastian kan identificeren. Het kost je als lezer echter moeite om je tot de personages aangetrokken te voelen. Minnie is de enige die met haar mateloze liefde voor alle levende schepsels enig gevoel van warmte oproept. De uitwerking van de overige personages voelt enigszins stereotype aan, zoals de slachtofferige moeder en gewelddadige vader van Sebastian. Gelukkig is dit op geen enkel punt in het verhaal storend.

Ballantyne schakelt kundig tussen heden en verleden en leidt het plot bekwaam naar een onheilspellend einde. Is Sebastian schuldig? En wat heeft Minnie gedaan waardoor Daniel zich zo verraden voelt dat hij haar tot haar dood nooit meer heeft gezien? Waar Daniel zich door de ontknoping ietwat laat verrassen zal de lezer deze al eerder aan zien komen. Dat neemt niet weg dat deze psychologische roman geen enkele lezer onberoerd zal laten. Wie aan de eerste bladzijde begint wil niet meer stoppen met lezen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *