RecensiesRomans

Recensie: De tweeling, Saskia Sarginson

Boeken over tweelingen doen het altijd goed. Meestal laten dat soort boeken zien hoe twee op het oog precies dezelfde mensen een heel ander leven leiden, met andere keuzes en andere karaktereigenschappen. Dat is ook het geval in de debuutroman van Saskia Sarginson, een bij vlagen mooi maar soms ook wat warrig boek over een geheim uit het verleden dat door de twee zusjes weggestopt wordt maar uiteindelijk toch weer aan de oppervlakte komt.

Isolte en Viola wonen met hun hippie-moeder ergens in de bossen van Suffolk in een wat armoedige blokhut. Er is weinig luxe, zo is er bijvoorbeeld enkel een krakkemikkige buiten-wc, en Rose voedt haar kinderen op in de overtuiging dat strenge regels slecht zijn voor kinderen. De twee verkennen de omgeving graag en hebben op het oog een vrije jeugd om jaloers op te worden. Ze maken kennis met een andere tweeling die in de buurt woont, Michael en John. Waar de twee meisjes rustig en vriendschappelijk met elkaar omgaan, zijn de twee broers het tegenovergestelde. Ze vechten vaak, er heerst grote rivaliteit tussen hen.

Het verhaal wordt vanuit flashbacks verteld, en zo komen we al snel te weten dat Isolte en Viola twee verschillende levenspaden hebben afgelegd, die allebei naar Londen geleid hebben. Isolte is geslaagd als redacteur van een modetijdschrift, terwijl Viola kampt met een zware vorm van anorexia. Ze is opgenomen in het ziekenhuis en krijgt bijvoeding via een infuus. Terwijl ze soms vecht voor haar leven gaan haar gedachten regelmatig terug naar hun jeugd in Suffolk.

Alles lijkt mis te zijn gegaan toen hun vrijgevochten moeder een man ontmoette met wie het klikte. Die man bleek het tegenovergestelde van hun moeder, en Isolte en Viola konden dan ook niet wennen aan hem. Hij was juist wel van de regels, de rust en de regelmaat. Bovendien had hij een dochter, Polly, die nu ook ineens de aandacht van hun moeder opeiste.

Met veel oog voor detail verkent Saskia Sarginson de geschiedenis van de twee meisjes. Ze beschrijft de omgeving waarin ze opgroeiden in geuren en kleuren – je kunt merken dat de auteur zelf uit die buurt afkomstig is. Het begin van het boek is ronduit warrig, met allerlei sprongen in heden en verleden, in perspectief en in schrijfstijl. Naar de tweede helft van de roman wordt dat gelukkig minder en lijkt Sarginson zekerder van haar zaak. De spanning neemt toe en de personages komen hier meer tot leven.

In die tweede helft toont de auteur dat ze goed kan schrijven en dat ze op haar best is in een mengeling van thriller en chicklit. Een roman die ondanks het onvaste begin doet uitkijken naar haar volgende boek.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *