RecensiesRomans

Recensie: De val, Hélène Grémillon

Met haar debuutroman De vertrouweling oogstte Hélène Grémillon veel bewondering. Mede dankzij een nominatie voor de prestigieuze Prix Goncourt ging het boek ook vaak over de toonbank, in totaal meer dan 250.000 keer. Na zo’n stormachtige binnenkomst zijn de verwachtingen voor een tweede boek natuurlijk hooggespannen. Maakt Grémillon dit waar?

De auteur neemt ons in De val mee naar het Argentinië van 1987. Nog niet zo lang geleden kwam er een einde aan de dictatuur van Videla. In de samenleving overheerst nog steeds de angst. Het nog niet verwerkte trauma trekt diepe sporen.

De hoofdpersoon in De val is Vittorio Puig, een succesvol psychotherapeut. Op een dag komt hij zijn huis binnen na een avondje in de bioscoop te hebben doorgebracht en treft hij chaos aan. Het raam staat open, en als hij zich naar buiten buigt beseft hij al wat hij zal zien. Beneden, vijf verdiepingen lager, ligt het lichaam van zijn mooie jonge vrouw Lisandra.

Maar is het wel echt zo gebeurd? Of heeft Vittorio zelf zijn vrouw om het leven gebracht? Buren melden dat er soms wat ruzie te horen was, hij zou vreemd zijn gegaan, de politie ondervraagt hem en drijft hem met enkele strikvragen in het nauw. Hij zou de eerste niet zijn die zijn vrouw in een vlaag van verstandsverbijstering uit het raam duwt. Maar zijn patiënt Eva Maria gelooft in zijn onschuld en stelt alles in het werk om te weten te komen wat er werkelijk gebeurd is, die noodlottige avond.

Eva Maria kwam al lang bij Vittorio, en dat was niet voor niets. Haar dochter verdween tijdens de junta en nu lijdt ze aan een drankverslaving. De relatie met haar nog thuis wonende zoon is slecht. Alles in hem doet haar aan haar dochter denken, en haar zoon zelf voelt zich, ondanks het feit dat ze hem verwaarloost, teveel verantwoordelijk om de banden met haar te verbreken.

Nauwgezet reconstrueert Grémillon de zoektocht van Eva Maria naar antwoorden. De patiënte beluistert de opnames die Vittorio maakte van de gesprekken met zijn andere patiënten, in de hoop er tekenen te ontdekken die kunnen wijzen op betrokkenheid bij de dood van Lisandra. Maar hoe verder ze in het privéleven van haar dokter duikt, hoe meer ze over hem en zijn vrouw te weten komt – waaronder ook dingen die ze, gezien haar labiele staat, misschien wel beter niet zou kunnen weten.

De manier waarop De val is opgezet toont het talent van de auteur. De hoofdstukken, waarin ze steeds wisselt van perspectief en van schrijfstijl, zijn als puzzelstukjes die op hun plek vallen. Bovendien weet ze de Argentijnse geschiedenis geloofwaardig te verweven met het plot. Naar het einde toe wordt dat plot helaas wel wat gekunsteld en geeft ze het verhaal een wending die je niet echt had zien aankomen en ook niet echt wilde. Interessanter was het geweest wanneer Grémillon gekozen had de geschiedenis van Argentinië ook aan het eind een rol te geven, maar – zonder al te veel van het plot te willen verklappen -, de oplossing van de whodunnit blijkt in het privéleven van een van de hoofdpersonen te liggen. Dat is wat mij betreft een gemiste kans, waardoor de roman aan kracht verliest.

Ondanks dat levert Grémillon met haar tweede boek opnieuw een interessante en boeiende roman af die je van het begin tot eind in zijn greep houdt.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *