RecensiesRomans

Recensie: Een heel leven, Robert Seethaler

Het zijn vaak de mooiste romans, althans wat mij betreft: van die boeken die een op het oog eenvoudig verhaal vertellen, maar die achteraf door je hoofd blijven spoken, waarin je nog dagen na het lezen nieuwe verbanden en lagen ontdekt wanneer je het verhaal opnieuw overdenkt. Een heel leven van de Oostenrijkse auteur Robert Seethaler is er zo een. In enkele doeltreffende scènes schetst hij in dit dunne boek het leven van Andreas Egger, die zowat zijn hele leven in een en hetzelfde naamloze dal ergens in de bergen verblijft. Zijn leven vertelt het verhaal van de twintigste eeuw, een verhaal van liefde en lijden, vooruitgang en verandering, geluk en ongeluk.

Andreas Egger is een eenvoudige man. Hij heeft weinig nodig, heeft geen grootse dromen, en legt zich neer bij de loop van het leven. Als jong kind kwam hij na het overlijden van zijn moeder over de bergen naar het afgelegen dal en vond hij een nieuw thuis bij zijn oom, een thuis overigens waar hij net werd getolereerd, en meer dan de anderen ten prooi viel aan de grillen van de hardhandige oom. Zo ging dat in die tijd, het was nog maar het begin van de twintigste eeuw. Nadat hij op een dag als jongvolwassene zijn oom trotseert, staat hij er alleen voor. Hij pacht een oude hooischuur op een helling enkele honderden meters boven het dorp, vindt allerhande baantjes, tot hij de liefde van zijn leven tegenkomt.

De schuchtere mankepoot Egger weet tegen de verwachtingen in het object van zijn liefde te veroveren, alles lijkt in kannen en kruiken. Om aan de kost te komen neemt hij dienst bij de brengers van vooruitgang, die het dorp binnen kwam vallen in de vorm van een verduisterende ‘gelige stofwolk, waaruit zich onmiddellijk daarna de uit tweehonderdzestig arbeiders, twaalf machinisten, vier ingenieurs, zeven Italiaanse kokkinnen plus een kleiner aantal niet nader aan te duiden hulpkrachten bestaande bouwploeg van de firma Bitterman & Zonen losmaakte’.

Er wordt een kabelbaan gebouwd, en Egger mag meehelpen bij het aanleggen van de stalen structuren die deze kabelbaan mogelijk moeten maken. Als de eerste kabelbaan voltooid is, volgen er al snel meer. Het dal waarin tot voor kort nog nooit de klank van dieselmotoren te horen was geweest, verandert in rap tempo. Maar ook het leven van Egger verandert van de ene op de andere dag. De oorlog zorgt er vervolgens voor dat hij het dal langer dan ooit zal verlaten.

De bitterzoete geschiedenis van Andreas Egger wordt door Robert Seethaler op een ingetogen manier verteld. Hij brengt zijn hoofdpersoon op meesterlijke wijze tot leven en geeft een treffend beeld van de manier waarop de voortschrijdende twintigste eeuw zelfs op het leven van eenvoudige mensen invloed had. Een heel leven is een roman die je meeneemt naar een afgelegen bergdal waar de seizoenen elkaar tot dan toe onafgebroken afwisselden en elk jaar hetzelfde was, naar een tijd waarin er maar weinig redenen waren om de hele wereld over te reizen, en waar iedereen op zijn eigen plek gelukkig en ongelukkig was.

En wat laat je je graag meenemen door deze auteur, die je verrast met subtiele en toch veelzeggende beelden. Zoals wanneer hij de constructie van de kabelbaan beschrijft, waarbij ‘draadkabels van vijfentwintig millimeter dik de hemel doorsnijden, met elkaar verstrengeld zoals adders bij het paren’. Of de manier waarop de bouw van de kabelbanen wordt beschreven, die ‘littekens’ op de berghellingen. Aan alles wordt duidelijk dat de tijd zo zijn wonden slaat, zowel in het landschap als in de levens van mensen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *