RecensiesRomans

Recensie: Een weeffout in onze sterren, John Green

The fault in our stars is het vijfde boek van John Green en zijn meest succesvolle. Begin januari 2012 kwam het boek uit. Al ver voor verschijnen stond het boek bovenaan de bestsellerlijsten en een jaar na de publicatie waren de filmrechten verkocht. Inmiddels zijn er wereldwijd al meer dan tien miljoen exemplaren verkocht in verschillende talen, en dat aantal zal snel oplopen nu de verfilming ook uit is gekomen. In Nederland kun je de film vanaf juli 2014 zien. Het succes van dit boek is helemaal terecht, want Een weeffout in onze sterren is een aangrijpend boek dat je niet onberoerd zal laten. Extra leuk is dat een gedeelte zich in ons eigen Amsterdam afspeelt.

Het verhaal wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de 16-jarige Hazel Grace Lancaster, een intelligent en sarcastisch puberend meisje. Een meisje als alle andere, ware het niet dat ze lijdt aan een ongeneeslijke vorm van kanker. Er zitten uitzaaiingen in haar longen, en ze is min of meer opgegeven. Met behulp van een medicijn kan haar leven voorlopig gerekt worden, maar onduidelijk is voor hoe lang. Om uit de beschermde omgeving van haar huis te raken en nieuwe vrienden te maken, gaat ze op verzoek van haar moeder naar een lotgenotengroep, in een plaatselijke kerk. Daar leert ze andere kankerpatiënten van haar leeftijd kennen.

Ze maakt zo ook kennis met Augustus Waters, een jongen die een been verloor aan de ziekte. Ze raakt geïntrigeerd door zijn knappe verschijning en het feit dat hij precies de juiste antwoorden geeft. Ze sluiten een vriendschap die al snel meer wordt dan dat. Als uitdaging lezen ze van elkaar hun lievelingsboek. Van Augustus is dat een of andere foute actiethriller, van Hazel het boek Een vorstelijke beproeving (An Imperial Affliction), geschreven door Peter van Houten. Hazel herkent zich precies in de hoofdpersoon en het verhaal, maar is tegelijkertijd gefrustreerd over de afloop van het boek. Ook Augustus raakt in de ban van het boek en samen verzinnen ze een manier om de schrijver om antwoorden te vragen over de verdere levens van de belangrijkste personages. Enige complicatie is dat deze auteur niet op brieven reageert en er een oceaan tussen hen in ligt.

Een weeffout in onze sterren wordt vaak neergezet onder het label Young Adult, maar heeft ook volwassenen veel te zeggen. Al was het alleen maar om een realistische blik te krijgen op de leefwereld van een puberend meisje dat weet dat ze niet lang meer te leven heeft. John Green combineert humor met een scherpe pen. Zijn zinnen lezen makkelijk, maar zijn allerminst makkelijk. Hij strooit met verwijzingen naar literaire klassiekers en weet in zijn beschrijvingen de juiste snaar te raken. Nergens wordt het al te melodramatisch, overal overheerst het gevoel van hoop, zelfs in de donkerste momenten.

De dialogen in het boek zijn gevat, intelligent en vaak een lust voor het oog. De kracht van de roman is dat je je makkelijk in de hoofdpersonen kunt inleven, ook al zul je hopelijk en waarschijnlijk niet precies in eenzelfde soort situatie terechtkomen. Op het eerste gezicht zijn zowel Hazel als Augustus misschien wat oppervlakkig, maar als je ze beter leert kennen winnen ze meer aan diepte.

John Green schreef een toegankelijk en pakkend boek waarmee hij duizenden patiënten een stem geeft. Niet omdat ze zo zielig zijn, maar omdat ze ook recht op leven hebben. Een leven dat weliswaar anders is dan dat van de meeste anderen, maar dat het net zo goed verdient om ten volle geleefd te kunnen worden.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *