RecensiesRomans

Recensie: Het grotere wonder, Thomas Glavinic

De Oostenrijkse auteur Thomas Glavinic is een van de talentvolste schrijvers van zijn land. Enkele boeken werden al in het Nederlands vertaald, Het grotere wonder is het eerste boek van hem dat bij uitgeverij Signatuur verschijnt. In het boek laat hij zijn hoofdpersoon op zoek gaan naar de zin van het leven. Dat klinkt als iets wat vaker gedaan is, maar Glavinic slaagt er in om zijn roman toch verrassend en origineel te houden.

De hoofdpersoon, Jonas, heeft na een moeilijke jeugd inmiddels weinig meer te klagen, zo lijkt. Van zijn peetvader erfde hij een fortuin, zo veel zelfs dat hij zich nooit meer om geld druk hoeft te maken. Als jongvolwassene leeft hij een impulsief leven, van de ene op de andere dag reist hij naar de meest uiteenlopende bestemmingen, heeft hij korte relaties, koopt hij boten, een eiland, een luxueuze boomhut, en geeft hij geld uit om een oude stoomlocomotief van Nieuw-Zeeland naar Europa te laten verhuizen. Duidelijk iemand op zoek naar een doel in het leven. Wanneer hij hoort over een georganiseerde groepsreis met beklimming van de Mount Everest, aarzelt hij niet.

Onderweg naar de top van de hoogste berg ter wereld laat hij zijn leven de revue passeren. Samen met zijn broertje Mike en vriendje Werner groeit hij op in een rustig dorpje op het Oostenrijkse platteland. Zijn drankzuchtige moeder staat hem af aan Picco, de opa van Werner. Deze Picco leeft als een soort godfather, en vanaf dan maakt Jonas kennis met het onbegrensde leven van de rijken der aarde. Maar niet lang daarna leert Jonas dat geluk in het leven niet afhangt van geld of bezit. Maar waar dan wel van?

Het grotere wonder kent een sterk begin, een wat zwakker middenstuk en vervolgens weer een meeslepend einde. De beschrijving van de kindertijd van Jonas is ijzersterk. Door de ogen van de jonge Jonas zie je hoe zijn leven afwisselend door diepe dalen gaat en naar grote hoogtes stijgt. Maar na een vreselijke gebeurtenis kiest de auteur ervoor zijn hoofdpersoon als een kip zonder kop door de wereld te laten reizen, wat misschien psychologisch nog wel te begrijpen is maar literair gezien minder hoogstaande passages oplevert. Zijn rijkeluisleventje wordt wat al te ‘over the top’ beschreven en maakt de hoofdpersoon er niet geloofwaardiger op.

Pas richting het einde toe herpakt Glavinic zich en toont hij zich weer van zijn sterkste kant. Hoe hoger Jonas op de berg komt, hoe meer richting er in zijn leven komt. Alles draait uiteindelijk om een vrouw – natuurlijk – en net als in de grote literaire verhalen uit het verleden moet de hoofdpersoon eerst door een persoonlijke loutering heen om die vrouw te krijgen. Pas als hij de dood onder ogen heeft gezien kan hij leren waar het werkelijk om draait in het leven.

Vooral de passages waarin we met Jonas mee klimmen zijn sterk en beklemmend geschreven. Samen met hem balanceren we op smalle bergkammen, ervaren we bittere kou, kijken we uit over benauwende afgronden. Haalt Jonas de top, en misschien belangrijker nog, komt hij ook weer levend beneden? Die vraag is eigenlijk niet waar het om draait in deze roman. De reis zelf is belangrijker dan de bestemming. Het antwoord vind je dan ook pas op de laatste pagina’s terug. Een roman die het verdient om na lezing nog eens rustig te overdenken. Want gaat Het grotere wonder ten diepste niet over Jonas maar over ons allemaal? We leven immers in een tijd waarin de hele wereld onder handbereik is en elke ervaring beter moet zijn dan de vorige. In een soort karikatuur van dit moderne leven laat Glavinic ons zien dat deze instelling op een gegeven moment doodloopt. Als de top van de Everest nog niet hoog genoeg is om je weer met beide benen op de grond te zetten, wat dan wel?

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *