RecensiesThrillers

Recensie: Nachtstad, Arnaldur Indriðason

De veelgelezen auteur Arnaldur Indriðason is misschien wel een van de succesvolste exportproducten van IJsland. Zijn misdaadromans zijn in vele talen uitgegeven en worden geroemd vanwege de typisch IJslandse sfeer die er in doorklinkt. Is er in IJsland – een van de veiligste landen ter wereld – dan zoveel misdaad om er boeken vol over te blijven schrijven, zul je je misschien afvragen. Indriðason laat ons overtuigend geloven dat dit het geval is.

In Nachtstad is er opnieuw een hoofdrol weggelegd voor zijn bekendste personage Erlendur. Ditmaal in zijn jonge jaren. Hij is als 28-jarige net enkele jaren aan het werk als gewone straatagent. Op zijn dagelijkse (en nachtelijke) patrouilles, die hij meestal met zijn twee vaste collega’s aflegt, spoedt hij zich van inbraken naar vechtpartijen in café’s, van auto-ongelukken naar dronken overlastplegers. Zijn gedachten gaan regelmatig terug naar een zaak van een jaar geleden, toen hij als eerste arriveerde bij het lichaam van een zwerver dat in een poel gevonden werd. Verdronken, op het eerste gezicht. De zaak raakt hem dieper dan gedacht, hij had de zwerver zo af en toe gesproken en zag in hem een man die geplaagd werd door iets uit zijn verleden, iemand die eigenlijk niet op straat thuis zou horen.

Bij toeval komt hij er een jaar na de verdrinking achter dat er een verband is met een vermissingszaak. Een jonge vrouw verdween dezelfde nacht spoorloos. Erlendur gaat op onderzoek uit, deels omdat hem dat gevraagd werd door de zus van de zwerver, deels uit eigen beweging. Vermissingszaken hebben altijd zijn belangstelling, omdat zijn broer ooit in de bergen verdween, terwijl hijzelf gered werd. Wat er van zijn broer geworden is, houdt hem nog altijd bezig.

Erlendur weet dat hij het bewijsmateriaal dat hij verzamelt eigenlijk aan de afdeling recherche zou moeten overdragen, zodat ze daar opnieuw in de beide zaken kunnen duiken. Maar zijn nieuwsgierigheid wint het van het gezonde verstand, en hij gaat op eigen houtje verder met het onderzoek. Zo ondervraagt hij familieleden en vrienden, en papt hij aan met de IJslandse gemeenschap van zwervers.

Zoals ook de andere boeken van Indriðason is Nachtstad geen thriller die bol staat van de spanning en sensatie. Sterker nog, het boek neemt heel wat tijd om op gang te komen. Dat wordt wel gecompenseerd met mooie beschrijvingen van het besloten IJslandse wereldje. De invloed van de natuur op het karakter en de levens van de mensen wordt vaak treffend beschreven. Daarnaast geeft de auteur graag een blik op de gedachtewereld van de hoofdpersoon. Het plot lijkt daardoor soms van minder belang. Waar de hoofdpersonen van andere misdaadauteurs meestal de kans krijgen een heel boek aan slechts een zaak te besteden, heeft Erlendur de handen vol aan het politiewerk van alledag met ongelukken, inbraken en ruzies, waarbij de zaak die opgelost moet worden er wel steeds als een rode draad doorheen loopt. Dat maakt het boek realistischer, maar ook wel wat warriger.

Indriðason schreef met Nachtstad niet zijn meest opwindende boek. Toch is het wel een boeiende misdaadroman geworden, die een inkijkje geeft in de psyche van zijn hoofdpersoon. Hoe Erlendur geworden is wie hij is, hoe zijn persoonlijke verhaal hem motiveert in zijn werk. Gelukkig verliest de auteur daarbij het plot niet helemaal uit zicht. Zoals het een goede misdaadroman betaamt, word je tot aan het eind toe in spanning gehouden hoe het nu echt zat en schuif je ongemerkt toch wat op richting het puntje van je stoel.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *