RecensiesThrillers

Recensie: Persoonlijk, Lee Child

Ambitie kan de Britse auteur Lee Child (pseudoniem van Jim Grant) niet ontzegd worden. Persoonlijk is zijn 19e thriller met Jack Reacher als hoofdpersonage, in 17 jaar tijd. In zoveel boeken heb je ook ruim de tijd om het personage helemaal tot leven te brengen – niet gek dus dat de auteur en zijn Jack Reacher zoveel fans kennen. Het winnen van de Dagger Award in 2013 was dan ook de kroon op het werk van Child, en plaatste hem in een indrukwekkend rijtje met onder anderen John le Carré, Leslie Charteris, Ruth Rendell en Frederick Forsyth.

Jack Reacher, voor degenen die hem niet kennen, leidt na een vrij korte militaire loopbaan een zwervend bestaan in de VS. Hij reist te voet of met de bus, met enkel een tandenborstel en een verlopen paspoort bij zich. Ondanks dat weet het leger hem keer op keer weer te vinden, als ze hem nodig hebben. Zo ook deze keer. Reacher vindt in een bus een krantje van het leger, waarin hij een zoekertje ziet waarin hem wordt gevraagd contact op te nemen met een oude bekende uit het leger, die hij nog iets verschuldigd is. Die oproep kan hij niet negeren, en binnen een uur nadat hij zich telefonisch gemeld heeft wordt hij als een vip opgehaald en overgevlogen naar het hoofdkwartier.

Zijn hulp is nodig, want er dreigt een internationale crisis. Er is een aanslag gepleegd op de president van Frankrijk. Die aanslag mislukte gelukkig, dankzij een sterke kogelwerende glazen afscheiding. Maar de vrees bestaat dat het ging om een proeve van bekwaamheid, een test van een scherpschutter om te laten zien wat hij kan. Over niet al te lange tijd is er een G8-top in Londen, en er zijn aanwijzingen dat deze gelegenheid is uitgekozen om niet op een maar op meerdere staatshoofden tegelijk een aanslag te plegen.

Er zijn slechts enkele scherpschutters ter wereld in staat om vanaf meer dan zo’n anderhalve kilometer serieuze schade te kunnen aanrichten, en Jack Reacher kent er zo een. Sterker nog, hij heeft er meer dan 15 jaar geleden voor gezorgd dat deze John Kott in de gevangenis terechtkwam. Maar die straf heeft hij inmiddels uitgezeten. En zo gaat Reacher op jacht in Parijs en Londen om een politieke en wereldwijde crisis te voorkomen, geholpen door een 28-jarige medewerkster van de CIA, Casey Nice – “aardige naam, aardige vrouw,” aldus Reacher.

Persoonlijk past naadloos in het oeuvre van Lee Child. Het tempo ligt hoog, het verhaal is geloofwaardig, de personages zijn goed uitgewerkt. De auteur speelt kundig met de spanningsboog in het boek en heeft oog voor de details, niet onbelangrijk in een degelijke thriller. Die details geven diepte aan het verhaal en tonen de hand van een meester.

Aan een serie met zoveel delen kleven natuurlijk ook wel wat nadelen, zo krijg je in een afzonderlijk deel maar mondjesmaat wat informatie over de achtergrond en persoonlijke situatie van Jack Reacher. Desondanks is deze thriller ook goed op zich te lezen, maar houd daarbij wel in je achterhoofd dat het gevaar bestaat dat je alsnog meegesleept wordt in Lee Childs wereld, en dat je vervolgens alle 18 eerdere delen ook gewoon gelezen moet hebben!

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *