RecensiesRomans

Recensie: Montaigne, een indiaan en de neus van Max Kader, Abdelkader Benali

Al sinds zijn debuut in 1996 hoort Abdelkader Benali bij de elite van Nederlandse auteurs. Met name in het begin van zijn carrière dook zijn naam geregeld op bij nominaties en prijsuitreikingen. Stilzitten doet de auteur in elk geval niet, sinds zijn debuut schreef hij naast proza ook poëzie, toneelteksten, columns en reportages. Verder werkte hij mee aan diverse televisieprogramma’s. Sinds ruim een week ligt zijn nieuwste roman in de winkels. Onder de intrigerende titel Montaigne, een indiaan en de neus van Max Kader schreef hij een korte maar vermakelijke parabel over een jonge schrijver die een nogal bijzonder tripje naar Canada maakt.

Schrijver Max Kader is 24 jaar en komt uit een familie die niets met boeken heeft. Sterker nog, ze vinden boeken en lezen eigenlijk maar iets verwerpelijks. “In een hoekje van de avond hadden ze hem betrapt op het schrijven aan de biografie, en ze reageerden alsof ze een klein kind hadden betrapt op het bladeren in een pornoblaadje.” Want Max Kader schrijft na twee redelijk slecht ontvangen familieromans nu een biografie, van iemand die sinds kort zijn grote voorbeeld is: Michel de Montaigne.

Voor wie Montaigne niet kent: deze Franse filosoof werd geboren in 1533 en staat bekend als een van de grondleggers van het genre van de essays. Sinds Max Kader diens bekendste werk Essais las en doorgrondde, laten de korte beschouwende stukken over allerhande onderwerpen hem niet meer los. Ze zijn als zijn bijbel, zijn leidraad in het leven. Vooral Montaignes omschrijving van de indiaan houdt hem in de greep. De manier waarop Montaigne de inboorlingen van het dan nog maar net ontdekte Amerika beschrijft is anders dan je van een 16e eeuwer zou verwachten, open, onbevooroordeeld, eerlijk.

Omdat Max beseft dat hij temidden van zijn familie niet aan schrijven toekomt, doet hij verwoede pogingen om ergens een plekje in een schrijvershuis te bemachtigen. Uiteindelijk happen ze in Montreal toe: hij is welkom. Samen met vriendin Claudia, met wie hij onlangs kennismaakte, reist hij af naar Canada, waar hij zal ontdekken hoe de wereld van de schrijvers in elkaar zit. Maar beter nog, hij zal er ook kennis kunnen maken met een heuse indiaan.

Tussen de wederwaardigheden van Max Kader staan telkens korte stukken uit de Essais van Montaigne in de roman afgedrukt. De auteur weeft de persoonlijke observaties van Montaigne door het bij tijd en wijle hallucinante verhaal van Max heen. Daarbij worden de situaties al maar gestoorder, hoe verder je in het boek komt. Een tamelijk modernistische roman dus, waarin je ten volle kunt genieten van de virtuositeit van Benali, die met de gekste wendingen wegkomt. Wat precies de bedoeling is van Montaigne, een indiaan en de neus van Max Kader blijft wel een beetje in het midden hangen. Maar boeken die het werk van de 16e eeuwse Montaigne promoten kunnen er nooit genoeg zijn. Lezen dus, al was het alleen maar om te weten te komen hoe je van zieltogend schrijver in een dag een Nobelprijskanshebber wordt, of wat er gebeurt wanneer je tijdens een vlucht aan een stewardess vraagt wat er gebeurt in het geval van een vliegtuigkaping. O ja, en die neus, die speelt ook nog een rol in het verhaal.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *