Tatiana de Rosnay is de meestgelezen Franse auteur in Europa, en dat komt voornamelijk door het succes van een boek, Haar naam was Sarah. In haar nieuwste boek Onvoltooid verhaal laat ze opnieuw zien dat ze de kunst verstaat van het vermengen van heden en verleden in een familiegeschiedenis, met dit keer wat actuelere tinten en zelfs wat autobiografische elementen.
Nicolas Kolt is met 29 jaar nog een jong schrijver, maar inmiddels wereldberoemd. Zijn debuut De envelop werd een regelrechte hit, de verfilming won bovendien een Oscar. Overal waar hij komt wordt hij herkend, iedereen wil met hem op de foto, een praatje met hem maken, of een handtekening. Om even te vluchten uit alle aandacht besluit hij samen met zijn vriendin Malvina enkele dagen door te brengen op een klein, idyllisch eiland voor de kust van Toscane. In een luxueus hotel, omringd door andere rijken der aarde, wil hij in rust werken aan een nieuwe roman. Maar hoewel hij tegen zijn uitgever heeft gezegd dat die roman goed vordert, is er een probleem. Nicolas heeft nog geen woord op papier weten te zetten en lijkt te verzinken in een leven van jetsetfeestjes, drank en seks. Zelfs zijn vrienden en familieleden keren zich van hem af, nu hij steeds zelfgerichter en arroganter is geworden.
In de dagen op het eiland overdenkt hij de jaren die achter hem liggen en hoopt hij zo te achterhalen hoe hij het beste kan beginnen aan zijn nieuwe roman. Zijn eerste roman schreef zichzelf namelijk, grotendeels op basis van wat Nicolas zelf had meegemaakt. Op jonge leeftijd komt zijn vader Theodore Duhamel om bij een noodlottig ongeval met een zeilboot. Althans dat is het vermoeden, want zijn lichaam wordt nooit gevonden. Maar pas jaren later komt de echte klap, wanneer blijkt dat zijn vader niet als Theodore Duhamel geboren is maar als Fiodor Koltsin. En dat hij niet in Frankrijk geboren is, maar in Sint-Petersburg. Wat is er gebeurd in het verleden, en waarom werd er in zijn familie altijd gezwegen over hun Russische achtergrond? Hoe ouder Nicolas wordt, hoe meer hij te weten wil komen over zijn vader en zijn grootouders. Hij verwerkt het levensverhaal van zijn familie in de roman De envelop, die meteen een weergaloos succes wordt.
Tatiana de Rosnay kwam op het idee voor dit boek doordat ze zelf, net als de hoofdpersoon, de gegevens van haar ouders moest opduiken na het ingaan van een nieuwe wet in Frankrijk. Volgens die wet moet iedere Fransman die in Frankrijk geboren is, maar ouders heeft die beiden niet in Frankrijk geboren zijn, aantonen dat hij of zij Frans is. Daarnaast komen er wel meer elementen in het verhaal terug die sterk doen denken aan het leven van De Rosnay zelf, alhoewel de schrijfster volhoudt dat het verhaal van Nicolas niet haar verhaal is.
Net als Haar naam was Sarah, en meer van haar boeken, ligt er een familiegeheim ten grondslag aan Onvoltooid verhaal. Wel een stuk minder dramatisch dit keer, maar daarom niet minder intrigerend. De roman komt wat langzaam op gang, en het is wennen aan de vertelstijl van de schrijfster, die gefragmenteerder en soms wat ruwer is dan in haar eerdere boeken. Als bij een reeks Russische matroesjka-poppetjes duikt ze steeds dieper in het verhaal en kom je meer te weten over de schrijver Nicolas, zijn debuutroman en het effect dat het succes daarvan had op zijn leven.
Onvoltooid verhaal zal waarschijnlijk niet zo’n succes worden als haar bekendste roman, maar De Rosnay laat zien dat ze als schrijver nieuwe richtingen in kan slaan. Ze heeft het vermogen om met een paar zinnen sfeer en achtergrond aan het verhaal te geven. Net zo mooi zijn haar beschrijvingen van de bijfiguren, die met enkele rake typeringen tot leven komen.