RecensiesRomans

Recensie: Waarom Ferdinand niet lang alleen bleef, Barbara Constantine

De Franse roman Et puis, Paulette… van Barbara Constantine verkocht in het eerste half jaar na publicatie (2012) zo’n 120.000 exemplaren in Frankrijk. In het zelfde jaar verscheen de Nederlandse vertaling Waarom Ferdinand niet lang alleen bleef, die in de boekhandel kwam te liggen met de sticker ‘Voor de liefhebbers van De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’. De vergelijking met deze bestseller is inderdaad gemakkelijk gemaakt: een bont gezelschap onder leiding van een oude man beleeft de meest dolle avonturen. Waarom Ferdinand niet lang alleen bleef werd helaas niet zo’n bestseller als zijn soortgenoot, maar is absoluut de moeite waard om te worden gelezen.

De Franse Ferdinand is gepensioneerd boer en weduwnaar. Hij ziet er tegen op om de rest van zijn leven alleen door te brengen op zijn grote boerderij. Wanneer hij ziet dat het dak van zijn buurvrouw Marceline het dreigt te begeven onder zware regenval, twijfelt hij geen seconde en biedt haar tijdelijk onderdak aan. Niet veel later trekt ook Ferdinands oude vriend Guy, wiens vrouw net is overleden, bij hem in. De drie zijn net een beetje aan elkaar gewend, als ze horen dat twee hoogbejaarde dames, die jarenlang een winkel in de stad hebben gehad, uit hun huis dreigen te worden gezet. Simone en Hortense hoeven niet lang na te denken over het aanbod van Ferdinand om bij hem en zijn nieuwe huisgenoten te komen wonen. Hortense heeft echter een zwakke gezondheid en daarom gaan de huisgenoten op zoek naar een verpleegster. Gelukkig is daar leerling-verpleegkundige Muriel, die dringend op zoek is naar een kamer. Ze is de laatste tijd wat dikker geworden, maar maakt zich daar geen zorgen over. Tot slot sluit ook student Kim zich bij hen aan, die de zorg voor de groentetuin op zich neemt.

Ferdinand blijft gelukkig niet lang alleen, zoals de titel van het boek al doet vermoeden. Door een toevallige reeks gebeurtenissen ontmoet Ferdinand mensen die zijn hulp nodig hebben. Langzaam ontstaat een nieuw soort gemeenschap rondom de boerderij van Ferdinand, waarin iedereen elkaar van dienst kan zijn. Een romantisch ideaalbeeld? De auteur beschrijft het allemaal van de meest positieve kant. Of het in de realiteit ook zo zou uitpakken is maar de vraag.

Vanuit verschillende perspectieven, die goed zijn uitgewerkt zodat je nooit de draad van het verhaal kwijt bent, maak je kennis met de hoofdpersonen en hun perikelen. Het enige mankement aan het verhaal is de uitwerking van de zwangerschap van Muriel. Pas wanneer de weeën beginnen beseft ze dat ze zwanger is. De schok is groot en ze wil haar baby dan ook niet zien. In de laatste 5 pagina’s van het boek wordt de complexe beslissing over het wel of niet houden van de baby bijna afgeraffeld. Dat is jammer. Het doet echter geen afbreuk aan de kracht van de rest van het verhaal. Ondanks de zware onderwerpen (dood, ziekte, eenzaamheid en ouderdom) heeft Constantine een humoristisch en warm verhaal op papier gezet. Er is geen sprake van diepzinnige dramatiek of ingewikkelde psychologische karakterontwikkelingen. In plaats daarvan is Waarom Ferdinand niet lang alleen bleef een vlot geschreven en heerlijk luchtige en geestige roman over vriendschap, behulpzaamheid en zorg voor elkaar.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *