RecensiesThrillers

Recensie: Zes jaar, Harlan Coben

Al meer dan 20 jaar schrijft de Amerikaanse auteur Harlan Coben thrillers. In tien van zijn thrillers speelt zijn alter-ego Myron Bolitar de hoofdrol, geholpen door diens beste vriend Win. Zijn meest succesvolle boek was echter een stand-alone verhaal, het in 2006 ook verfilmde Niemand vertellen. Zes jaar, Cobens nieuwste boek, is ook zo’n op zichzelf staand verhaal, met een hoofdpersoon die echter toch wel wat trekjes wegheeft van Myron Bolitar.

Want net als Myron is Jake Fisher een boomlange, opvallende gast. Of gast mag je hem eigenlijk niet noemen, Jake is namelijk een intelligente jonge professor aan een kleine universiteit in de buurt van Boston. Hij is geliefd bij zijn studenten, voornamelijk omdat ze voor alles bij hem langs kunnen komen. Maar een reeks van gebeurtenissen zet zijn reputatie op het spel. Zes jaar eerder had Jake namelijk lijdzaam moeten toezien hoe zijn grote liefde Nathalie in het huwelijk trad met een ander. Zes jaar lang heeft hij dat verlies amper kunnen verwerken en zich verstopt op de besloten omgeving van de universiteitscampus. Hij had haar echter beloofd om haar los te laten, en Jake houdt zijn beloftes over het algemeen. Alles verandert wanneer Jake op internet leest dat Todd, de man waarmee ze trouwde, plotseling overleden is. Vermoord.

Jake grijpt die gelegenheid aan om zijn belofte te breken. Hij moet weten wat er van zijn liefde Nathalie geworden is. Wanneer hij de begrafenis van Todd bezoekt blijkt er van Nathalie echter geen spoor. Sterker nog, Nathalie is kort na haar huwelijk zes jaar eerder compleet van de aardbodem verdwenen. Hij gaat terug naar hun gezamenlijke verleden, op zoek naar mensen die hem kunnen vertellen wat er met Nathalie is gebeurd. Maar al snel wordt duidelijk dat zijn gewroet in het verleden niet zonder gevaar is. Er zijn mensen die liever niet hebben dat Jake Nathalie weer terugvindt. Tegelijk zijn er mensen die net als Jake op zoek zijn naar haar, maar dan niet met de beste bedoelingen.

Harlan Coben dompelt je vanaf de eerste pagina’s onder in een opwindend verhaal, voorzien van al de typerende elementen die we zo goed van de auteur kennen. Zes jaar is een onvervalste Coben, vol humoristische opmerkingen tussen de regels door, onverwachte plotwendingen en flinterdunne maar herkenbare personages. Hij hanteert een wat losse schrijfstijl waar je in het begin misschien even aan moet wennen. Regelmatig word je als lezer in het verhaal door de ik-persoon ook even aangesproken, en gelukkig schuwt de schrijver een beetje zelfspot ook niet.

Wil je een spannende thriller die je tot het eind toe geboeid houdt, dan zit je met Coben goed. Hij weet een vrij eenvoudig verhaal met verschillende plotwendingen zorgvuldig op te bouwen, zodat je als lezer vaak op het verkeerde been wordt gezet. Daarnaast is Coben een meester in het beschrijven van de omlijsting van het verhaal. Met enkele pennenstreken zet hij bijvoorbeeld een herkenbaar beeld neer van het leven op de universiteitscampus. En hij doet het zonder alle actie in het verhaal buiten proporties op te blazen, zoals je bij veel thrillerschrijvers ziet. Het ietwat zoetsappige einde zullen we hem voor deze keer maar vergeven.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *