RecensiesRomans

Recensie: De buitenjongen, Paolo Cognetti

Ik was fan van de roman De acht bergen van Paolo Cognetti. Toen ik zag dat er een tweede boek van hem was verschenen dat zich in de bergen afspeelt, kon ik dan ook niet wachten om dit te lezen. De buitenjongen schreef Cognetti enkele jaren vóór De acht bergen, en lijkt vooral ook een vingeroefening. Maar wel een die het lezen waard is!

In De buitenjongen maken we kennis met een man die in de grote stad Milaan woont en terugverlangt naar de bergen van zijn jeugd. In zijn jeugd bracht hij de zomers door in het Italiaanse hooggebergte, op een vrij idyllische manier, met door de bossen rennen, hout hakken, bergtoppen bedwingen. Al een jaar of tien is hij niet meer de bergen ingetrokken. Bergen die voor hem desondanks, of juist misschien daardoor, staan voor vrijheid en zorgeloosheid.

Hij besluit in het voorjaar een hutje op een berghelling te huren, laat alles in de stad achter zich, en trekt zich terug in de bergen. In de hoop om te ontdekken wie hij is, in de hoop het schrijven weer op te kunnen pakken. Niet schrijven is voor hem immers gelijk aan niet slapen of niet eten, een leeg leven.

Het leven in het onherbergzame Valle d’Aosta is rauw en kernachtig: hout hakken, een moestuintje aanleggen, eten, slapen, bergwandelingen maken. En af en toe met een andere bewoner van de berg afspreken, wijn drinken, een voorzichtige vriendschap sluiten. De dagen rijgen zich aaneen, en tussendoor bespiegelt de hoofdpersoon zo af en toe over het leven, over boeken, over eenzaamheid, over de plek van de mens in de natuur.

De buitenjongen is niet zo sterk als De acht bergen. Er mist een echte pakkende verhaallijn, het is vooral een verzameling beschouwingen, het verslag van een zoektocht naar diepte, naar de kern van het bestaan. Daarbij passeren allerlei mooie natuurbeschrijvingen, waar Cognetti in zijn andere boek ook al in uitblonk. Mooie zinnen en schetsen van de bergwereld die je direct laten ervaren hoe het leven op zo’n alm is. Dat is dan ook de kracht van dit boek. Herkenbaar voor bergliefhebbers, en je leest het met de garantie dat je direct zin krijgt om zelf ook dat bergleven weer eens op te zoeken.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *