Wie de titel van Paul Ingendaays nieuwste boek hoort, verwacht ongetwijfeld een zoetsappig verhaal over een jeugdliefde, of de eerste jaren van een gelukkig getrouwd stel. Niets is minder waar, want De romantische jaren is de ironisch bedoelde titel van een boek over een man die zo zijn eigen ideeën over romantiek heeft. Succesvol in de liefde is hij in elk geval niet. Een zorgvuldig gecomponeerd boek, dat misschien wel juist daardoor wat droog aanvoelt.
Markus Theunisse is zeven jaar geleden verzekeringsagent geworden. Niet omdat hij daar een opleiding voor had gevolgd, maar omdat hij op dat moment op zoek naar werk is. Een jaar voor zijn afstuderen is hij gestopt met zijn studie literatuurwetenschappen. “Ik zag me de rest van mijn leven gewoon niet in een bibliotheek zitten om zogenaamd bronnenonderzoek te doen.” Wanneer er een verzekeringsagent langskomt bij zijn vriendin om de polis na te lopen, ontdekt hij dat dit misschien wel iets voor hem is. Hij neemt contact op met de Rheinische, een grote regionale verzekeringsmaatschappij, en belandt zo in de wereld van de verzekeringen. Na enkele maanden opleiding slaagt hij voor het examen en kan hij aan de slag in een eigen kantoor in het plaatsje Kleinhoek, dat letterlijk een kleine uithoek is waar niemand anders aan de slag wil. Het voordeel van die kleine plaats is wel dat hij er in relatieve rust en met een stabiele klantenportefeuille kan leven. De lokale bevolking is eerst wat argwanend tegenover de man uit Keulen, maar al snel weet hij hun vertrouwen te winnen.
Familie en vrienden heeft Markus weinig, alleen een vriend van vroeger, Motte, spreekt hij nog geregeld. Zijn broer woont op een uur rijden afstand, net als zijn gescheiden ouders. Dat zijn vader sterk achteruitgaat hoort hij van broer Robert, maar maakt pas indruk als hij het bij een van zijn spaarzame bezoekjes zelf constateert. Dan is er ook nog een zus, die zich vrijgevochten heeft van het gezin met alle problemen die er bij een dominante vader en een scheiding te verwachten zijn. Die zus heeft in Spanje een nieuw leven opgebouwd, samen met Luis, een rijke handelaar in onroerend goed.
Op romantisch vlak heeft Markus weinig geluk. Nadat hij besloten heeft om de verzekeringen in te gaan is het afgelopen met zijn vriendin. In Kleinhoek begint hij een affaire met een getrouwde vrouw, zonder uitzicht dat hij hiermee op langere termijn gelukkig zal worden. Tussen alle bedrijven denkt hij vaak aan vroeger en over waar het in het gezin waar hij uitkomt allemaal mis is gegaan. Een collega die achter zijn verhouding met Angela komt zorgt voor enige spanning in het boek. In ruil voor zijn zwijgen moet Markus enkele van zijn beste klanten aan hem overdragen.
Paul Ingendaay schrijft op een onderhoudende, rustige manier over het leven van Markus. Hij mengt heden en verleden constant door elkaar heen, en voorziet alles van een licht filosofisch en soms humoristisch commentaar. Maar misschien is het het feit dat Ingendaay zelf criticus is: hij wil het op veel momenten nogal iets teveel volgens de regels doen. In vrijwel elk hoofdstuk voel je al precies aankomen wanneer hij aan een flashback begint. Ook het plot lijkt zich aan de standaardconventies te willen houden. Erg opwindend is het allemaal niet, alleen de losbandige zus en de in de war rakende vader zorgen er voor dat de teugels af en toe wat losser gehouden worden.
Wel geslaagd is het verzorgde taalgebruik van Ingendaay. Het boek staat vol met mooie zinnen en beeldspraak. “‘Ik heb vandaag met mijn vader gebeld,’ zegt ze en ze lijkt haar langzaam wegdrijvende zin na te kijken.” Of, over de affaire: “Haar leven is veranderd in een landkaart van samenzwering en bedrog.” En: “Ik dook nog eenmaal onder in het universum van de beloften waarin wij leven.” Die fraaie zinnen zorgen er echter niet voor dat het boek lang blijft hangen. Ongelukkig word je er niet van, maar ook niet gelukkig; precies zoals ook de hoofdpersoon op zijn leven neerkijkt.