De Franse auteur Fred Vargas, pseudoniem van Frédérique Audoin-Rouzeau, is een van de populairste Franse auteurs van romans policiers. Met haar kenmerkende stijl en een reeks vaste personages weet ze al jarenlang veel lezers aan zich te binden. De verdwijningen, een vertaling van L’armée furieuse, is het negende boek waarin ze commissaris Adamsberg laat opdraven. Hij gaat aan de slag met een zaak waarvan de wortels tot in de middeleeuwen lijken te reiken.
Op een dag wordt commissaris Adamsberg aangeklampt door een oud vrouwtje. Ze vertelt hem een onsamenhangend verhaal over iets dat in haar dorp Ordebec is gebeurd. Iemand heeft een visioen gehad van het zogenaamde Woeste Leger, dat een viertal dorpsbewoners ontvoerde. Volgens de legende zijn deze vier dorpsgenoten, die allemaal iets op hun kerfstok zouden hebben, ten dode opgeschreven doordat ze in dit visioen figureerden.
Nu is Adamsberg commissaris in Parijs en valt een dorpje in Normandië totaal buiten zijn gebied, maar eigenwijs als hij is besluit hij toch een kijkje te gaan nemen. Wat blijkt: een van de vier is inmiddels vermist. Wanneer Adamsberg over het pad loopt waar het Woeste Leger altijd gezien wordt, ontmoet hij een oude vrouw, Léo. Deze vertelt hem dat ze het lichaam van de verdwenen dorpsgenoot heeft gezien. Terwijl de lokale politie de zaak wil afdoen als een zelfmoord, raakt Adamsberg steeds meer geïntrigeerd. Hij probeert uit te vinden wat er waar is en wat niet, op welk punt de legende eventueel werkelijkheid aan het worden is. Als het geen zelfmoord is, zijn de overige drie personen die in het visioen gezien zijn misschien ook in gevaar.
Tegelijk krijgt Adamsberg in zijn eigen werkgebied te maken met een moord op een invloedrijke industrieel. Terwijl deze man in de auto zat werd zijn auto in brand gestoken, wat hij niet overleefde. De eerste verdachte is een jongeman die vaker auto’s in brand heeft gestoken. Maar ook hier heeft Adamsberg zo zijn twijfels, terwijl de hoger geplaatsten de zaak zo snel mogelijk rond willen hebben.
Met De verdwijningen toont Fred Vargas haar eigenzinnige en boeiende schrijfstijl. Het boek is geen thriller die je op het puntje van je stoel doet zitten, maar valt op door een wat meer ‘literaire’ benadering. Personages worden goed uitgediept, verschillende motieven en thema’s komen geregeld terug. Maar zoals het een echte policier betaamt, zijn er genoeg onverwachte verwikkelingen en ontbreekt een verrassende ontknoping niet.
Het personage Adamsberg is een boeiend figuur. Hij laat zich niet gezeggen door vastgeroeste gewoontes of regels maar gaat op zijn eigen manier op onderzoek uit, rustig en bedaard. In die zin onderscheidt hij zich dan ook van de collega’s in andere thrillers en detectives. Waar die vaak daadkrachtig en direct zijn, moet Adamsberg het meer hebben van een beschouwende stijl, waardoor hij wel soms achter de feiten aanloopt, maar daardoor ook meer overzicht houdt en eerder verbanden ziet. De verdwijningen is een goed uitgewerkte detective, die vooral opvalt door een gelaagd plot en karakteristieke bijfiguren, die je nog even bij zullen blijven.