RecensiesThrillers

Recensie: Galgenveld, Isa Maron

De Nederlandse schrijfster Isa Maron (pseudoniem) debuteerde met de erotische thriller Passiespel en komt nu met een thrillerserie voor een breder publiek: de Noordzeemoorden. Galgenveld is het eerste deel van deze serie. Een veelbelovend begin, want de thriller doet weinig onder voor het werk van buitenlandse auteurs dat Nederland via een vertaling bereikt.

Wanneer het lichaam van kunstdocent Marc Gaullier gevonden wordt, is Kyra Slagter toevallig een van de eersten die het lichaam zien. Opgehangen aan een lantaarnpaal, met de broek naar beneden, tentoongesteld aan de wereld. Aan de overkant van het IJ, precies op de plek waar eeuwen eerder de ter dood veroordeelden opgehangen werden. Kyra filmt uit interesse het opstartende werk van de politie. Ze heeft les gehad van Gaullier, en die lessen gingen bij sommige leerlingen over in meer dan les alleen: verschillenden dienden als model en werden halfnaakt geportretteerd. De politie duikt dan ook meteen in dit gegeven, dat een motief zou kunnen vormen voor de moord.

Maar Kyra was niet voor niets op de plaats delict, ze heeft de droom om later zelf bij de recherche te gaan, ze heeft een passie voor het oplossen van misdaden. Dat heeft een reden, want enkele jaren eerder verdween haar zus van de ene op de andere dag spoorloos. Dat verlies heeft ze nog niet goed kunnen verwerken, alles in haar leven staat in het teken van er achter zien te komen wat er met haar gebeurd is. Omdat de zaak van de dode docent wel erg dichtbij komt kan ze het niet laten haar eigen onderzoek te starten. Alles wijst erop dat het niet bij deze ene moord zal blijven.

Galgenveld wordt vanuit verschillende gezichtspunten verteld. Een groot deel vanuit Kyra, maar ook vanuit rechercheur Maud Mertens, de moordenaar en een mysterieuze verteller vanaf de Schotse hooglanden. Die laatste lijkt op het eerste gezicht weinig met het verhaal te maken te hebben, maar is onderdeel van een verhaallijn die dit boek overstijgt en de serie als geheel met elkaar verbindt.

Isa Maron schrijft sterk, actiegericht, in korte, puntige zinnen. Er wordt weinig de tijd genomen om te reflecteren op wat er allemaal gebeurt, het gaat van de ene actie naar de andere. Qua genre bevindt het boek zich een beetje tussen thriller, young-adult en soms ook chicklit in. Als personage is Kyra het meest geslaagd: haar verhaal krijgt diepte doordat ook geregeld even wordt teruggekeken naar de verdwijning van haar zus. Galgenveld heeft een spannend verhaal, maar lijkt soms wel wat uit balans. Het hoe en waarom van de moordenaar krijgt weinig aandacht, zijn persoonlijkheid is iets te weinig uitgewerkt om echt indruk te maken.

Minder fijn en soms storend is ook het nogal overheersende grove taalgebruik. Maar als je daar doorheen kunt lezen blijft er een spannend boek over dat doet uitkijken naar het vervolg. De cliffhanger die ervoor moet zorgen dat je ook het volgende deel gaat lezen is van een hoog niveau: het liefst zou je meteen doorlezen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *