Een afgelegen meisjesinternaat, uitgestrekte bossen, lange wegen, schimmige personages, bloederige gebeurtenissen, dat zijn de ingrediënten van Getuige, het derde boek van het Zweedse schrijversechtpaar Alexander en Alexandra Coelho Ahndoril. Een zinderende jacht op een moordenaar – of op de getuige die de moordenaar aan het werk gezien heeft.
Op een kwade nacht worden er in een meisjesinternaat voor kinderen met psychische problemen twee moorden gepleegd. Een van de doden is Miranda, die met bebloed hoofd en temidden van bloedspetters sereen op haar bed ligt. De ander is de leidster van het internaat, Elisabet. In de chaos van het moment is niet meteen duidelijk dat een van de meisjes ontbreekt. Maar daar komt inspecteur Joona Linna al snel achter. Hij wordt bij de plaats delict geroepen om als waarnemer vanuit de hoofdstad te fungeren. Er loopt een intern onderzoek tegen hem, zodat hij geen uitvoerende taken bij de zaak krijgt en zich gedeisd moet houden. Dat weerhoudt hem er echter niet van op onderzoek uit te gaan. In de kamer van het verdwenen meisje worden bloedsporen en een bebloede hamer aangetroffen, en het lijkt daarmee al snel duidelijk dat de moordenaar bekend is. Maar nu moet ze alleen nog gevonden worden.
Het net sluit zich als het meisje, Vicky, een auto steelt en daarmee een vierjarig kind ontvoert. De wegen in de omgeving worden afgesloten, het is onmogelijk er met de auto doorheen te komen. Toch ontsnapt Vicky door de mazen van het net en kan de zoektocht opnieuw beginnen. Aan Linna de taak om er achter te komen waar Vicky heen kan zijn gevlucht, of ze misschien mensen kende buiten het internaat. De onwillige en opstandige meisjes uit het internaat werken niet echt mee, en ook vanuit zijn meerderen komt weinig hulp. Met de weinige aanwijzingen die er zijn moet Linna het doen. Zoals bijvoorbeeld het feit dat Miranda met haar handen voor haar gezicht gevonden werd. En met mysterieuze telefoontjes van een helderziende, die wel erg veel van de zaak afweet.
Getuige werd niet voor niets een bestseller, ook in Nederland. Het boek leest vlot weg dankzij de korte hoofdstukken en Lars Kepler bouwt de spanning vakkundig op. Een aandachtige lezer zal misschien hier en daar wat vraagtekens bij het plot hebben, en met name richting het einde worden er allerlei zijpaadjes bewandeld die voor dit verhaal minder relevant zijn. Kepler is overduidelijk een fan van subplots en bijpersonages en geeft op het eind bovendien alvast een uitgebreide voorzet naar het volgende deel in de serie.
Maar verder valt er weinig aan te merken op deze pageturner. Het schrijversechtpaar creëerde met Joona Linna een interessante hoofdpersoon, de typische good-cop die ondanks tegenwerking van verschillende kanten het spoor recht houdt en zich niet laat afleiden, op zoek naar de waarheid. Gecombineerd met een spannend verhaal met de nodige wendingen en verrassende ontwikkelingen levert dat een degelijke Scandinavische thriller op die je niet zomaar naast je neer kunt leggen.