Nieuw: Om niet te verdwalen, Patrick Modiano
De nieuwe roman van de Franse schrijver Patrick Modiano is nu in het Nederlands verkrijgbaar. Om niet te verdwalen is een vertaling van Pour que tu ne te perdes pas dans le quartier, het laatste boek van de auteur, dat vorig jaar in Frankrijk verscheen. De korte roman is wederom in Parijs gesitueerd, en opnieuw spelen herinneringen aan vroeger een grote rol, net als in zijn eerdere romans. Patrick Modiano won in 2014 de Nobelprijs voor de Literatuur.
Over Om niet te verdwalen:
De schrijver Jean Daragane probeert een pijnlijke gebeurtenis uit zijn verleden te vergeten. Maar als het adresboekje dat hij is kwijtgeraakt door twee louche figuren wordt teruggevonden, wordt hij overvallen door herinneringen aan de jaren vijftig, toen het huis van zijn pleegmoeder door de politie in de gaten werd gehouden.
Koop dit boek
In de bespreking tref ik niets aan over de erbarmelijk slechte vertaling.
‘ballerinas’ zul je in het Nederlands toch echt met ‘balletschoenen’ moeten vertalen.
‘een wit kaft’, zal toch echt ‘een witte kaft’ moeten zijn; een ‘groen kaft’ een ‘groene kaft’ (p.26) en zo kunnen we nog wel een hele tijd doorgaan.
Ik vermoed dat de auteur ook beter nog eens een keer de tekst had kunnen doorlezen om inconsistenties van tijden (de ene keer komt iemand ’s ochtends terug, de andere keer ’s middags; de ene keer is iets 15 jaar geleden en in diezelfde fase ook weer 40 jaar) glad te strijken en overbodigheden (4 keer vermelden dat de sleutel van een koffer is kwijtgeraakt levert noch inhoudelijk noch qua stijl veel op) te verwijderen.
Het was mijn eerste kennismaking met Modiano: het viel me niet mee.
In de bespreking tref ik niets aan over de erbarmelijk slechte vertaling.
‘ballerinas’ zul je in het Nederlands toch echt met ‘balletschoenen’ moeten vertalen.
‘een wit kaft’, zal toch echt ‘een witte kaft’ moeten zijn; een ‘groen kaft’ een ‘groene kaft’ (p.26) en zo kunnen we nog wel een hele tijd doorgaan.
Ik vermoed dat de auteur ook beter nog eens een keer de tekst had kunnen doorlezen om inconsistenties van tijden (de ene keer komt iemand ’s ochtends terug, de andere keer ’s middags; de ene keer is iets 15 jaar geleden en in diezelfde fase ook weer 40 jaar) glad te strijken en overbodigheden (4 keer vermelden dat de sleutel van een koffer is kwijtgeraakt levert noch inhoudelijk noch qua stijl veel op) te verwijderen.
Het was mijn eerste kennismaking met Modiano: het viel me niet mee.
Ttielsuggestie: Om niet aan te beginnen.