RecensiesRomans

Recensie: Als de regen niet valt, Maggie O’Farrell

De Ierse schrijfster Maggie O’Farrell behoort tot de meest talentvolle schrijfsters van de Britse eilanden. Ze schreef met Als de regen valt haar zesde roman, een meeslepend geschreven verhaal van een familie die in de loop der tijd uit elkaar gedreven is – en die O’Farrell met vaardige hand weer bij elkaar brengt. Een roman met levensechte personages, waarin onuitgesproken gevoelens en geheimen tot uitbarsting komen.

“De hitte, de hitte.” De eerste woorden van de roman zetten al direct een beeld neer. Londen zucht onder een ongebruikelijk lange periode van intense hitte. De overheid neemt maatregelen om het watergebruik te beperken. Ook de familie Riordan heeft last van de hitte. Gretta, al tientallen jaren getrouwd met Robert, doet wat ze altijd doet. Brood bakken. “Ze is niet van plan die gewoonte te laten doorkruisen door een kleinigheid als een hittegolf.” Die houding is sprekend voor de temperamentvolle Gretta, die haar ware gevoelens verbergt achter een masker van drama en zelfmedelijden. Robert gaat zijn dagelijkse krant halen bij de kiosk. “Tot straks,” zegt Gretta. Maar dat straks wordt een uur, twee uur, tien uur. Robert verdwijnt spoorloos.

Wanhopig belt Gretta haar zoon Michael, getrouwd met Claire en vader van twee kinderen. Eens had hij grootse plannen om naar Amerika te verhuizen, maar na een te snelle zwangerschap is hij jong getrouwd en als saaie getrouwde geschiedenisdocent in een buitenwijk beland. Zijn vrouw lijkt steeds meer van hem te vervreemden. Michael belt op zijn beurt Monica weer, de lieveling van Gretta en Robert, althans, zo ziet ze zichzelf graag. Ook haar leven verloopt verre van vlekkeloos, na een jong huwelijk snel gescheiden en nu in een relatie terecht gekomen met iemand die door jonge kinderen nog te strak verbonden is met zijn ex-vrouw. Als laatste het zwarte schaap van de familie, Aoife, die haar geboorteland ontvlucht is en nu in New York woont. Zij voelt zich onbegrepen door haar familie, en heeft bovendien een geheim dat haar al haar hele leven beperkt: ze kan niet lezen. “In de loop der jaren heeft ze een aantal beproefde methoden geperfectioneerd om haar problemen met het geschreven woord te verbloemen. Ze zegt dat ze verziend is, dat ze haar bril is vergeten of dat haar ogen moe zijn. In een restaurant of een diner slaat ze het menu dicht, niet te snel, nooit te snel, richt zich tot degene met wie ze is en zegt met een vertrouwelijk glimlachje: Waarom bestel jij niet voor me?” Zo heeft iedereen van het gezin een eigen manier om problemen weg te stoppen, door te gaan met het leven.

De verdwijning van hun vader is echter een klap die groot genoeg is om alle gezinsleden weer bij elkaar te brengen in hun ouderlijk huis. Niemand weet waar hij gebleven kan zijn. Verre familieleden en vrienden komen langs, tonen hun medeleven. De kinderen proberen te praten, denken terug aan vroeger. Maar wanneer Monica op onderzoek uitgaat in de persoonlijke spullen van hun vader, komen er wat geheimzinnige feiten boven tafel. Hun vader lijkt te zijn geroepen door iets uit zijn verleden, iets waarover hij zelf nooit wilde praten en wat hun moeder al die tijd wel wist maar niet durfde aansnijden.

Maggie O’Farrell gebruikt de gezinsleden om verschillende gezichtspunten in het verhaal te krijgen. We zien hoe de kinderen en hun moeder naar elkaar kijken, wat ze van elkaar vinden en welk verborgen leed en onuitgesproken spanningen er zijn. In korte tijd zet de auteur op meesterlijke wijze een beeld neer van de geschiedenis van een getroubleerd gezin en met enkele zinnen weet ze personages karakteristiek en onvergetelijk te maken.

Als de regen niet valt is een licht nostalgisch en melancholiek verhaal over een gezin met problemen. Aan het oppervlak een gezin zoals alle anderen, maar dieper zitten de geheimen, weggestopt onder het ophouden van de schone schijn. Een intiem en subtiel familieportret.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *