RecensiesRomans

Recensie: Wij, David Nicholls

Dat David Nicholls kan schrijven is wel duidelijk: hij werkte mee aan scripts voor diverse televisieseries, heeft ervaring in de theaterwereld en schreef bovenal tot nu toe vier romans, waarvan One Day (De eerste dag) de bekendste is. Wij is zijn nieuwste, waar hij zo’n vijf jaar de tijd voor nam. De roman combineert een goed geschreven verhaal met onderkoelde Britse humor en verrassende personages.

Wij is het verhaal van de relatie tussen Douglas Petersen en zijn vrouw Connie. De verteller is Douglas, die terugkijkt op zijn leven met Connie en de keuzes en fouten die hij maakte, en die op het punt staat alles te verliezen wat hem lief is. De relatie met zijn 17-jarige zoon Albie is namelijk allesbehalve goed te noemen, en kortgeleden, ’s nachts, vertelde zijn vrouw hem terloops dat ze overweegt om van hem te scheiden.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Het begon nochtans spetterend: de analytische Douglas en de kunstzinnige Connie worden gekoppeld door zus Karen en vanaf hun eerste avond is er een bijzondere chemie tussen de twee. Hun leefwerelden kunnen bijna niet meer verschillend zijn, maar de aantrekkingskracht zit hem in de uitersten. In een laatste alles of niets poging wil Douglas zijn vrouw aan zich gebonden houden. Alleen oud worden en sterven lijkt hem het ergste wat er is. Na de zomer zal Connie de knoop doorhakken, maar eerst gaan ze nog samen met zoon Albie op een reis door Europa, een zogenaamde Grand Tour, net zoals de rijkeluiskinderen in vroeger tijden deden.

Via Parijs naar Amsterdam, München, Venetië en Pisa naar Rome. Maar al in Parijs blijkt Albie heel andere ideeën te hebben over het vieren van vakantie en waar Douglas hoopt zijn gezin wat bij te brengen met uit het hoofd geleerde informatie uit reisbeschrijvingen, zit Albie al snel te genieten van alle geneugtes van het continentale Europa. Drank, drugs en seks dus. Iets waarmee Connie en Douglas ook wel geëxperimenteerd hebben, maar Douglas heeft dat lang achter zich gelaten en is niet van plan zijn zoon daarin zomaar los te laten.

Op licht humoristische toon en in 180 korte hoofdstukken neemt David Nicholls ons mee met de Petersens op hun tour langs de Europese culturele hoogtepunten. Je krijgt al snel sympathie voor Douglas, die licht autistisch en neurotisch overkomt maar de beste bedoelingen heeft met zijn zoon en vrouw. De belevenissen van het drietal zijn misschien af en toe wat over-the-top en slapstick-achtig, maar daarom niet minder grappig.

Tussendoor wint de roman aan diepte door de goed in het verhaal ingepaste flashbacks waarin het verloop van de relatie tussen Douglas en Connie wordt geschetst. Een traumatische gebeurtenis werkt nog altijd na en bepaalt ook deels hoe Douglas nu met zijn zoon omgaat. Maar ook de band tussen Douglas en zijn ouders heeft zo zijn uitwerking gehad op zijn opvoedstijl. Met een goed gevoel voor timing laat Nicholls zien hoe iedereen het product is van zijn ouders, en hoe moeilijk het soms kan zijn om over je eigen schaduw heen te stappen. Wij is daarnaast ook een roman over loslaten, opgroeien en eigen keuzes maken.

Maar wat boven al het drama in de roman uitstijgt is de humor die op de meest onverwachte momenten weer de hoek om komt kijken. David Nicholls schreef een uiterst vermakelijke roman die je niet onberoerd zal laten.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *