De naam Robert Galbraith behoeft voor de meeste boekenfans geen introductie meer. Dat de beroemde schrijfster van de Harry Potterreeks achter dit pseudoniem zit is inmiddels wel bekend. Haar debuut onder die naam – Koekoeksjong – verraste vriend en vijand, en deed uitkijken naar een vervolg. Dat vervolg is er nu, met Zijderups. Opnieuw een dier als inspiratie voor de titel. Een titel die je al een beetje op het spoor kan zetten voor het plot: om zijde te kunnen maken moet de zijderups doodgemaakt worden.
We ontmoeten in deze nieuwe thriller van J.K. Rowling opnieuw Cormoran Strike, de held uit het eerste verhaal. Hij is een ex-militair die nu een detectivebureautje runt. Vanwege zijn succes in het vorige deel heeft hij een tijdlang niet te klagen gehad over belangstelling en opdrachten. Maar het effect hiervan begint weer een beetje af te nemen. Tijd voor een nieuwe succesvolle en opzienbarende zaak dus. Inmiddels begint het publiek hem weer te zien als wie hij voor de oplossing van de zaak rond Lula Landry was, als ‘de onwettige zoon van’ een bekende popster.
Samen met zijn secretaresse en ‘wannabe’-detective Robin houdt hij kantoor in een klein pand, waarboven sinds kort ook zijn woonruimte is. Geld groeit hem nog steeds niet op de rug, maar een beetje selectief kan hij wel zijn bij het aannemen van nieuwe zaken. Dus kiest hij ervoor om op zoek te gaan naar een niet zo succesvolle schrijver die al enige tijd vermist wordt. Zijn vrouw neemt hem in de arm, want ze verwacht dat de politie weinig zal doen: hij is al eens eerder weggelopen. Al snel duikt Strike vol in het boekenwereldje, waar persoonlijke belangen vaak de boventoon voeren en ogenschijnlijk welopgevoede mensen elkaar bijna naar het leven staan.
Wat blijkt: Owen Quine heeft vlak voor zijn verdwijning bij zijn literair agent het manuscript van een schandaalroman ingeleverd, waarin hij al zijn kennissen uit de boekenwereld op de hak neemt. Die literair agent stuurde het boek onnadenkend door naar de uitgever, waar het vervolgens door meerdere mensen is ingezien. Aan Strike de taak om te onderscheiden wie er op basis van wat Quine schreef zich zo aangevallen voelde dat hij de auteur misschien iets kwaads wilde aandoen.
Zijderups heeft op het eerste gezicht geen erg verrassend plot. Waarom deze nieuwe thriller van Galbraith dan toch zo sterk is? Het zijn vooral de personages en de schrijfstijl die indruk maken. Met Cormoran Strike en Robin Ellacot creëerde de auteur een overtuigend detectiveduo met twee memorabele karakters die je onherroepelijk meeslepen in hun onderzoek. Strike is niet de alleskunner, de sterke held die je bij andere thrillerschrijvers nog wel eens tegenkomt. Zijn ontbrekende onderbeen en zijn verloren liefde maken hem menselijker en realistischer. En Robin verrast met haar sterke karakter en haar wil om zich te onderscheiden en te leren.
Bovendien is Galbraith/Rowling sterk in het scheppen van een onderliggende wereld, zoals ze dat ook in haar Harry Potterboeken doet. De hoofdpersonen zijn geen typetjes maar mensen van vlees en bloed die je graag verder zou willen leren kennen. Niet voor niets bevat Zijderups dan ook weer een kleine cliffhanger die je nu al reikhalzend doet uitzien naar het volgende deel in deze spannende serie.