Dit jaar wordt de C. Buddingh’-prijs, de jaarlijkse poëzieprijs voor het beste debuut in de Nederlandstalige poëzie, uitgereikt op 9 juni. Traditioneel vindt dit plaats tijdens het Poetry International Festival in Rotterdam. Van de 21 potentiële kanshebbers op de prijs zijn er nu nog 4 over.
De C. Buddingh’-Prijs wordt sinds 1988 jaarlijks uitgereikt. Voor menig dichter was dit de eerste belangrijke prijs die in de wacht werd gesleept: Joke van Leeuwen, Tonnus Oosterhoff, Ilja Pfeijffer en Anna Enquist, of recenter Delphine Lecompte, Lieke Marsman en Ellen Deckwitz gingen er al met de prestigieuze prijs vandoor.
De genomineerden:
Zes, Mathijs Gomperts
Autobiografische poëzie is de laatste decennia in de Nederlandse literatuur niet bijzonder in zwang geweest. Toch verklaart dat maar ten dele de bijzonder plezierige frisheid die het dichtdebuut van Mathijs Gomperts kenmerkt. Volledig wars van modes en gebruiken etaleert Gomperts met brille zijn dichterlijke doelgerichtheid. Geen gezochte diepzinnigheid, geen in het nieuwe millennium zo onvermijdelijk geworden overvloed aan ironie in zijn verzen, maar zorgvuldig gecomponeerde herinneringen aan belevenissen zoals ze zich ophouden in ieders geheugen. Gomperts lezen is terugdenken zonder patina van nostalgie en opnieuw leren kijken.
Bekijk deze poëziebundel
Wijk, Jonathan Griffioen
In
Wijk hangt iedereen maar wat rond: de verteller en zijn bes te vriend Mike (vakkenvullers per ongeluk gecast als hoofdpersonen), de legendarische Erik, weerman Arie. Hun dagelijks leven lijkt het ruwe materiaal voor een mop, maar tijdens het lachen vragen we ons af: hoe kan zoiets troosteloos je toch ook dierbaar worden?
Wijk is een genadeloos en ontroerend portret van een jeugd ergens in Nederland.
Bekijk deze poëziebundel
Trappen, Sebastiene Postma
Emblemen zonder afbeelding, dat is misschien de beste omschrijving van de gedichten van Sebastiene Postma – want verder tart deze poëzie elke beschrijving. Toch is de opbouw van de gedichten in
Trappen even consequent als helder: een essayistische overweging, een beeldende passage, vaak anekdotisch gekleurd, en een conclusie in twee regels. In precieze, prachtig opgeschreven haast proza-achtige overwegingen ontvouwt zich de Engelse poëzie, de geschiedenis van de Romantiek, en de wanhoop van een fin-de-siècle.
Trappen gaat over traditie en vernieuwing, vrijheid en determinatie, onderdrukking en verzet. De ’trap’ is een schop, een val, een trede, een ladder, een stap, een voetspoor.
Bekijk deze poëziebundel
Kalfsvlies, Marieke Rijneveld
Omdat ze mensen heeft gekend die geen stofwolk veroorzaken maar eruit bestaan Marieke Rijneveld zoekt in haar gedichten de ruimte van een weiland of de zee – maar ook die van een flat of dodemanshoek. Alles krijgt de breedte van haar dichterlijke blikveld, en zo krijgen de gewoonste dingen de ongewoonste proporties. De grote thema’s zijn aanwezig in de kleine woorden, en de beeldenrijkdom waarmee fantasie en werkelijkheid elkaar raken zorgt dat haar gedichten niet zijn te vangen. Wat grappig is wordt tragisch, wat stilstaat begint te bewegen, wat onzichtbaar is valt je onverhoeds aan. Dingen, dieren of mensen zijn soms ver weg of ze staan juist dichtbij, een soort kringloop van de weide blik. De poëzie van Rijneveld is aards en gegrond maar haar stijl laat altijd de mogelijkheid open dat je iets heel anders hebt gelezen dan je dacht.
Bekijk deze poëziebundel
