RecensiesRomans

Recensie: Tot stof, Felix Weber

Oorlog, dood, verderf, zelfmoorden, mishandeling, het zijn geen eenvoudige thema’s die Felix Weber in zijn boek aansnijdt. Nu was de tijd na de Tweede Wereldoorlog ook geen eenvoudige tijd, zoveel is wel duidelijk. In Tot stof krijg je van dichtbij mee hoe meerdere generaties door de oorlog getekend werden. Een fascinerend boek over de verwerking van de gruwelijke gebeurtenissen uit de eerste helft van de twintigste eeuw.

Een verbitterde man, dat is Siem Coburg. In de oorlog verloor hij zijn grote liefde Rosa. Opgepakt vanwege haar werk in het verzet, zo blijkt later. Na de oorlog werd Siem enige tijd verdacht van collaboratie, omdat hij na een verraden verzetsactie samen met de verrader wist te ontsnappen aan de Duitsers, in tegenstelling tot andere verzetsstrijders. En omdat hij dienst weigerde toen hij naar Nederlands-Indië moest, werd hij opnieuw een tijdlang vastgezet. Nu leidt hij een teruggetrokken leven op een bootje op het platteland. Tot een oude kennis, bij wie hij een tijdje ondergedoken zat, hem vraagt de dood van zijn geestelijk gehandicapte zoontje te onderzoeken.

Siem gaat op onderzoek uit bij het gesticht waar de jongen zat, een katholiek klooster ergens in de Limburgse heuvels. Daar ontdekt hij al snel dat de monniken niet goed toegerust zijn voor hun taak. Niet alleen dat, onder hen zijn ook enkelen die met hun eigen spoken uit het verleden te maken hebben. Terwijl hij dichter bij de waarheid komt over wat er precies rond de dood van de jongen gebeurd is, herleeft hij zelf de gebeurtenissen uit de oorlog weer, zijn verzetswerk en de relatie met Rosa.

Een thriller kan je Tot stof niet echt noemen, ondanks dat het boek de Gouden Strop, de prijs voor beste thriller van het jaar won. Een spannende historische roman komt nog het dichtst in de buurt als genre-aanduiding. Dat maakt de toekenning van die prijs overigens niet minder terecht. Want Felix Weber, die met dit boek zijn debuut onder dit pseudoniem maakte, weet je bij de keel te grijpen met zijn duistere verhaal. Rustig bouwt hij zijn verhaal op, met veel oog voor details en sfeertekeningen.

Je krijgt een aangrijpend inkijkje in de wereld van psychiatrische instellingen uit die tijd, maar ook in de verwerking van de oorlogstijd en de positie van verzetsmensen na de oorlog. Daarnaast krijgen ook de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog nog een rol in deze roman. Dat je door al die verschillende thema’s en onderwerpen als lezer de weg niet kwijtraakt, is volledig te danken aan het talent van de auteur om al die lijnen die in de levens van de diverse personages een rol spelen bij elkaar te brengen in een afgerond verhaal. Tot stof biedt een duistere en beklemmende blik op de nasleep van de oorlog. Een boek dat nog wel even een tijdje na blijft zinderen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *