RecensiesRomans

Recensie: Tussendagen, Andrew Porter

In zijn eerste roman fileert Andrew Porter een typisch Amerikaans gezin en legt hij genadeloos fouten en tekortkomingen bloot. Tussendagen gaat over de gevolgen van keuzes in het leven, over verstoorde gezinsrelaties, vriendschap en liefde.

Elson Harding is een befaamd architect in Houston, die in zijn carrière echter niet de opgaande lijn heeft weten vast te houden. Na enkele successen uit het begin van zijn werkende leven lijkt het er steeds meer op dat het architectenbureau waar hij werkt van hem af wil. Ook in zijn gezinsleven gaat het bergafwaarts. Hij was getrouwd met Cadence, maar aan hun huwelijk van dertig jaar is een einde gekomen. Ze zijn uit elkaar gegroeid, of misschien wel nooit echt naar elkaar toegegroeid. Elson ruilt zijn vrouw in voor een 27-jarige vriendin en Cadence begint een nieuwe studie aan de universiteit. Hun twee kinderen, de jongvolwassen Richard en Chloe, hebben moeite de scheiding van hun ouders te verwerken. Maar plotseling krijgen de vier heel andere problemen voor de kiezen waarvan de gevolgen het gezin nog verder uit elkaar kunnen drijven – of juist dichter bij elkaar kunnen brengen.

Chloe is onlangs het huis uitgegaan om te gaan studeren aan een prestigieuze universiteit. Van de ene op de andere dag krijgen Elson en Cadence echter te horen dat ze geschorst is en terugkeert naar Houston. Langzamerhand wordt duidelijk wat de oorzaak precies is, alhoewel Chloe niet helemaal open kaart speelt tegenover haar ouders en broer. Als ook de politie steeds meer gaat wroeten in het verhaal van Chloe en de gezinsleden onder druk zet, is een oplossing ver te zoeken.

Het verhaal in Tussendagen wordt afwisselend per hoofdstuk verteld vanuit de perspectieven van de vier hoofdpersonen. Daardoor krijg je als lezer een goed overzicht van de gebeurtenissen en word je als het ware steeds verder in het verhaal gezogen. Het plot is vrij voorspelbaar, maar daarom ook niet het belangrijkste onderdeel van het boek. Veel meer gaat het om de verhoudingen tussen de hoofdpersonen en de gevolgen van hun keuzes en daden. Elson moet constateren dat zijn gezinsleven eigenlijk in amper een jaar tijd onherroepelijk veranderd is, zonder dat hij zelf een echt omslagpunt kan aanwijzen. Zijn dochter en vooral zijn zoon hebben zich van hem afgekeerd en waar ze een jaar eerder nog als gezin, uiterlijk harmonieus, gezamenlijk aan tafel zaten, weten ze nu amper meer van elkaar wat hen dagelijks bezighoudt.

Ook de relatie met zijn vrouw is dubbelzinnig. Ergens is er nog de verbinding, vooral door hun gemeenschappelijke verleden. De heftige gebeurtenissen na de thuiskomst van Chloe zorgen er voor dat die verbinding weer voelbaarder wordt. Hebben ze elkaar al die jaren wel echt leren kennen? En is er misschien nog een mogelijkheid om weer dichter tot elkaar te komen? Andrew Porter – universitair docent Engels aan Trinity University – schrijft met Tussendagen een scherpzinnig portret van een modern, gebroken gezin. De worsteling van elk van de personages met hun eigen identiteit wordt feilloos in beeld gebracht. Misschien nog wel het krachtigst bij zoon Richard, die twijfelt aan zijn roeping als dichter en bovendien sinds zijn coming-out met zijn vader overhoop ligt. De grootste vraag waar de roman om draait is of er nog hoop is voor deze vier personen, die tegen wil en dank aan elkaar verbonden zijn. Hoop op een gezamenlijk leven, een goede verstandhouding, een gelukkige toekomst. Wat een beetje treurig stemt, is dat Porter die hoop zoekt in een behoorlijk egoïstische climax.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *