Vanwege zijn afkomst en het feit dat hij een misdaadtrilogie schreef wordt Jens Lapidus nogal eens vergeleken met Stieg Larsson. De trilogie van Lapidus had Stockholm als verbindende factor, en werd tot nu toe al meer dan anderhalf miljoen keer verkocht in Zweden. De auteur is behalve schrijver ook strafrechtadvocaat, niet verwonderlijk dus dat zijn boeken vooral vanuit die invalshoek geschreven zijn. Viproom is het eerste deel in een nieuwe serie en combineert een sterk verhaal met goed uitgediepte personages.
Na acht jaar gevangenisstraf komt Najdan, ook wel Teddy genoemd, weer op vrije voeten. Vol goede moed probeert hij zijn leven weer op te bouwen, maar nu zonder weer de criminaliteit in te gaan. Maar al snel blijkt dat het niet zo makkelijk is om een eerzaam leven op te bouwen met een nette baan. Niemand lijkt te zitten wachten op een ex-gedetineerde. Dan belt er ook nog iemand uit zijn oude leven die een rekening wil innen..
Emelie Jansson is een ambitieuze medewerkster van een advocatenkantoor. Ze werkt er nog maar kort, maar heeft uitzicht om snel te groeien in de hiërarchie. Op een dag wordt ze door haar baas in vertrouwen genomen over een bijzondere zaak. Een van hun rijke cliënten heeft hen benaderd vanwege de mogelijke ontvoering van zijn zoon Philip. Van hem ontbreekt ieder spoor, en hij is bang dat hem iets ergs is overkomen. De politie mag niet worden ingeschakeld, want dat zorgde bij een eerdere vergelijkbare zaak voor een slechte afloop.
Haar baas Magnus besluit om de hulp van ex-gedetineerde Teddy in te roepen. Samen met Emelie moet hij op onderzoek uitgaan en proberen te achterhalen waar Philip zich bevindt. Hun gegraaf in het privéleven onthult al snel dat zakenman Philip bij heel wat schimmige zaakjes betrokken was.
Viproom gaat over de wereld van het snelle geld, een rock & roll-milieu waar niets is wat het lijkt. Lapidus beschrijft vol spanning en vaart hoe de hoofdpersonen zich er staande proberen te houden, hoe makkelijk de overstap naar criminaliteit is, en hoe beide werelden met elkaar verbonden zijn. Het boek heeft door de fragmentarische aanpak wat tijd nodig om op gang te komen. Maar als je er eenmaal in zit laat Viproom je niet meer los.
Bijzonder is de manier waarop Lapidus zijn hoofdpersonen aan het woord laat. Vaak wordt van gezichtspunt gewisseld en geregeld wordt geswitcht tussen gebeurtenissen die op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Op sommige momenten werkt die manier van schrijven wat tegen het boek, want het maakt het lastig om je in te leven en helemaal ondergedompeld te worden in het verhaal.
Hou je van een spannend verhaal in een origineel jasje dan ben je bij Jens Lapidus aan het goede adres. Als de auteur in zijn volgende boek nog net wat meer gefocust schrijft, met minder uitweidingen, en iets meer lef toont bij zijn plotuitwerking, maakt hij grote kans om boven zijn vele Scandinavische vakbroeders uit te stijgen.