Inspiratie

Walter van den Berg: “Ik ben anders en dat heb ik ook altijd zo gevoeld”

“We nemen eerst de tram. Ik heb vorige week ook door Nieuw-West gewandeld met een journalist van de Volkskrant en het is leuker om dan nu door een ander deel te lopen.” Alle boeken van Walter van den Berg hebben de wijk waarin hij opgegroeid is als decor. Dus loop ik op een grijze, koude vrijdagochtend met hem langs de Sloterplas en door het winkelcentrum van het Osdorpplein. Met een microfoon in mijn steeds kouder wordende hand, hopend dat mijn nieuwe voicerecorder straks niet alleen het harde ruisen van de wind laat horen.  “We lopen nu naar de Sloterplas, de kern van Nieuw-West. Heel de wijk is er omheen gebouwd, het zand uit de Sloterplas is gebruikt om de wijk op te bouwen.” We staan over de plas uit te kijken waar rondom hoge grijze flats gebouwd zijn. Walter is “een sucker voor eenheid van tijd en plaats” en dat is ook een van de sterke punten van zijn nieuwste roman ‘Schuld’. Hij schildert daarin de wijk in rake zinnen af als een grauwe, harde omgeving, waarin zijn personages hun best doen zichzelf staande te houden, binnen de begrensde mogelijkheden die ze hebben. Loskomen van Nieuw-West is niet gemakkelijk, zoveel is wel duidelijk wanneer je het boek dichtslaat. Walter probeert weleens personages buiten Nieuw-West te plaatsen, maar dat vindt hij eigenlijk heel eng. “Ik ben hier opgegroeid en de personages die in mijn boeken voorkomen ken ik. Ik hing zelf ook rond met dat type mensen, maar ik hoorde er nooit thuis. Ik deed wel mijn best om erbij te horen. Maar ik ben anders en dat heb ik ook altijd zo gevoeld.” Uit Nieuw-West Het is Walter wel gelukt om Nieuw-West te verlaten, al ging dat niet zonder slag of stoot. “Ik probeer ook af en toe nog steeds de taal te spreken die hier hoort. Nou ja, steeds minder, maar ik heb heel lang plat Amsterdams gepraat. Omdat ik hier woonde en iedereen praatte plat Amsterdams.” Walter woont nu niet ver van Nieuw-West, met zijn vrouw en hond Willem. “Ik woon nu binnen de ring, zoals Amsterdammers dat zeggen. Maar wij hebben het wel een beetje gehad met Amsterdam. Hier merk je daar niet zo heel veel van, maar binnen de ring is het nu zo ongelooflijk druk. Dus we gaan waarschijnlijk naar buiten.” Wat dat voor zijn schrijfwerk betekent, daar is Walter ook benieuwd naar. Maar het kriebelt al langer om zijn personages ook echt eens buiten Nieuw-West te plaatsen. “Dat ik in ieder geval een personage eruit til ofzo, iemand die hier vandaan komt, maar zichzelf vrij heeft gevochten.” Precies zoals hij dat zelf gedaan heeft. De truc van Hemingway In het dagelijks leven werkt Walter als copywriter en in de avonduren schrijft hij. Het verbaast me wanneer hij aangeeft dat hij na het eten en de afwas “nog een half uurtje, drie kwartier gaat zitten en dan tik ik 500 woorden.” Na het typen van 500 woorden stopt hij, een truc van Hemingway die een vriend hem meegaf. Deze manier van schrijven werkt voor hem, omdat het ervoor zorgt dat hij de volgende dag weer verder kan. Hij stopt niet als hij vastloopt en ook niet wanneer hij iets afrondt. Integendeel, het is beter om een hoofdstuk af te ronden wanneer je middenin je vijfhonderd woorden zit, geeft hij aan, en dan nog heel even door te gaan en te stoppen wanneer je goed bezig bent. Hij heeft zichzelf weleens voor de gek gehouden en typte dan toch door. “Zo van: ‘dit is echt briljant wat ik aan het tikken ben en nu ga ik door ook’. Wat er dan bij mij gebeurt is dat ik dan een week niks doe en als ik dan kijk wat ik toen aan briljants heb geschreven, dan blijkt dat helemaal niet zo briljant te zijn. En dan ben je weer teleurgesteld.” Schrijfsoftware Schuld is Walters eerste boek met een duidelijk plot. Hij wilde zijn schrijverschap graag verder ontwikkelen en besloot te werken aan boek dat meer dan alleen sfeer en emotie bevat. In zijn boek springt Walter van personage naar personage en van heden naar verleden. Met speciale schrijfsoftware hield hij het overzicht. Hij koppelde Aeon timeline aan het schrijfprogramma Scrivener zodat hij de tijdlijnen en gebeurtenissen kon bijhouden. “Je geeft dan aan wanneer iemand geboren is en wanneer iemand iets meemaakt. En als een ander personage bij die gebeurtenis is, dan kruisen die elkaar en zie je of de tijdlijnen kloppen.” Das Mag In driekwart jaar stond Schuld op papier; er zat wat tijdsdruk achter omdat het een van de drie boeken was die zou verschijnen bij de nieuwe uitgeverij Das Mag. Door de crowdfundactie waarmee de uitgeverij haar oprichting financierde, verkocht Walter in een klap drieduizend boeken. “En dat is meer dan ik ooit heb verkocht met één boek.” De vernieuwende ideeën van Das Mag rondom marketing en promotie van boeken en te verdienen royalties, spreken Walter aan. Bijvoorbeeld het idee dat auteurs die via Twitter hun boek promoten, meer verdienen op een via dat kanaal verkocht exemplaar. “Ik vind het sowieso heel goed, ik heb geen idee wat het op gaat leveren, maar dat ze het willen, dat ze het proberen, vind ik briljant. Want bijvoorbeeld De Bezige Bij of elke andere grote uitgeverij zou totaal niet weten wat ze ermee moeten.” Samenwerken met de uitgeverij, daar draait het om. “Ik denk dat uitgevers moeten zoeken naar hoe het beter kan voor iedereen. Het boek van Lize [Spit, red.] loopt nu heel goed, dat gun ik Lize enorm, maar ik gun het de uitgever ook heel erg. Ik hoop dat ze daarmee een startkapitaaltje kunnen opbouwen.” Lezen is hip Een van de redenen dat Walter van De Bezige Bij naar Das Mag is overgestapt is de kans om een andere doelgroep te bereiken. Lezen is hip, papieren boeken zijn weer in en daar weet Das Mag met haar tijdschrift en de events zoals het Das Magazin Festival goed op in te springen. “Als je naar een evenement gaat dat door de Bezige Bij is georganiseerd, dan heb je daar de klassieke lezer. De iets oudere vrouw. Begrijp me niet verkeerd; ik ben gek op de klassieke lezer hoor. Maar lezen is zoiets universeels, dat je de hype onmiddellijk voorbij bent, hoe hip – wat meestal betekent dat het van voorbijgaande aard is –  je het ook weet te maken. Want als mensen oprecht lezen, dus als ze daar geen statement mee willen maken van ‘kijk mij toch eens lezen’, dan zien ze hoe fijn het is. Lezen is best cool en dus blijven ze boeken kopen. Door Das Mag zit ik in de groep die nu lezen ontdekt en straks boeken blijft kopen.” Als ik Walter vraag wie zijn grootste concurrent op dit moment is, noemt hij lachend Lize Spit. Maar na vier boeken maakt hij zich over concurrentie niet zoveel zorgen. “Ik denk dat ik een unieke stem heb en niet hoef op te boksen tegen iemand. Ik denk dat ik ondertussen een naam begin op te bouwen. Dat je als lezer in de boekwinkel komt en verschillende stapels boeken ziet en bij mijn naam denkt: ‘oh wacht, die naam ken ik, dat boek pak ik op’. Zo’n naam begin ik volgens mij ondertussen te worden.” En door steeds bekender te worden, hoort Walter nu zeker wel duidelijk ergens thuis: tussen de gevestigde Nederlandse schrijvers. Meer lezen van Walter? Lees zijn blog op vandenb.com. Zijn boek Schuld kopen? Dat kan online bij Das Mag of bij jouw boekhandel in de buurt. 

Een reactie

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *